Ο τεχνητός χλοοτάπητας μειονεκτεί σαφώς έναντι του φυσικού, αναφορικά με τη συχνότητα των τραυματισμένων ποδοσφαιριστών. Είναι χαρακτηριστικό όπως δηλώνουν και πολλοί παίχτες, ότι ακόμα και στα χωμάτινα γήπεδα οι τραυματισμοί δεν είχαν τόσο μεγάλη συχνότητα. Προφανώς, το κόστος συντήρησης στα γήπεδα με φυσικό χορτάρι είναι αυξημένο (ποτιστικά συστήματα, κηπουρός κ.α.).
Ωστόσο η ευρεία χρήση του τεχνητού χλοοτάπητα σε αγωνιστικούς χώρους, έχει οδηγήσει πολύ κόσμο στο χειρούργο ορθοπαιδικό και στο φυσικοθεραπευτή. Αν λάβουμε υπόψη μας, ότι αυτός ο κόσμος δεν είναι κατά ανάγκη επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, αλλά <<ποδοσφαιριστές του Σαββατοκύριακου>>, μπορεί να συνεπάγεται αποχή από τις επαγγελματικές τους υποχρεώσεις.
Συνηθέστεροι τραυματισμοί είναι οι συνδεσμικές κακώσεις του γόνατος και της ποδοκνημικής. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το πόδι <<κολλάει>> στο έδαφος, μετά από απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, φρενάρισμα ή άλμα του ποδοσφαιριστή. Αναπτύσσονται συνεπώς έντονες στροφικές δυνάμεις στις αρθρώσεις που προκαλούν ρήξη στα μαλακά μόρια. Είναι πιθανό επιπλέον, να προκληθεί έγκαυμα στο δέρμα μετά από πέσιμο με ταχύτητα, λόγω τριβής με το πλαστικό χορτάρι. Επίσης κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών ημερών οι θερμοκρασίες που σημειώνονται στα γήπεδα αυτά είναι υψηλότερες από ότι στα γήπεδα με φυσικό χλοοτάπητα.
Πρόσθετος επιβαρυντικός παράγοντας για τους τραυματισμούς, είναι ότι αρκετοί ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν σε γήπεδα με τεχνητό χλοοτάπητα δεν είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι αγύμναστοι (μυϊκές ανισσοροπίες), να μην έχουν κάνει καλή προθέρμανση, διατάσεις, και να μη φέρουν το κατάλληλο εξοπλίσμό (υποδήματα, επιγονατίδες, επιστραγαλίδες κ.α.). Εντέλει σε συνδυασμό με όσα προαναφέρθηκαν ο κίνδυνος για τραυματισμό αυξάνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου