“Καλώς ήρθατε στο blog Physical Relief Panagiotopoulos (prpanagiotopoulos.blogspot.com). Το blog PRP, που αποτελεί προέκταση του site PhysicalRelief.gr, παρουσιάζει κυρίως φυσικοθεραπευτικά θέματα, καθώς και τα νεότερα βίντεο από το YouTube κανάλι μου, όπου μπορείτε να κάνετε Εγγραφή - Subscribe (δωρεάν), για να μείνετε συντονισμένοι!! Ο δρόμος για την αποκατάσταση των παθήσεων και την αντιμετώπιση του πόνου, δεν είναι πάντα αυτοκινητόδρομος με μεγάλες ευθείες, αλλά συχνά είναι ένας δύσβατος χωματόδρομος με πολλές στροφές. Καλείται λοιπόν ο φυσικοθεραπευτής, σε συνεργασία με τον ιατρό, και εφοδιασμένος με γνώσεις, εξοπλισμό, υπομονή, να διανύσει τον εκάστοτε δρόμο με επιτυχία. Αργά ή γρήγορα όμως, το χαμόγελο του ασθενή τον ανταμείβει...” Ιωάννης Παναγιωτόπουλος

Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Κακές συνήθειες

Των Χρήστου Νικήτα Πουλή - Γιάννη Παναγιωτόπουλου
31/03/2011 (δημοσιευμένο στο basketblog.gr)

Ας δούμε λοιπόν, στο σημερινό μας άρθρο, ποιες είναι οι επιπτώσεις της κατανάλωσης αλκοόλ και μέχρι ποιο σημείο αυτό δεν επηρεάζει αρνητικά την αθλητική μας απόδοση. Η μόνη πραγματική σχέση που έχει ο αθλητισμός με το αλκοόλ είναι ίσως μέσω της διαφήμισης, καθώς πολλοί αθλητικοί οργανισμοί και ομάδες, όπως και αθλητικοί αγώνες συχνά υποστηρίζονται και χρηματοδοτούνται από εταιρείες παραγωγής μπύρας και άλλων αλκοολούχων ποτών.

Αν και ένας μικρός αριθμός αθλητών καταναλώνει αλκοόλ, θεωρώντας ότι μπορεί να βελτιώσει την αθλητική απόδοση, η κατανάλωση αλκοόλ από τους αθλητές γίνεται συνήθως στα πλαίσια κοινωνικών εκδηλώσεων. Ωστόσο, ακόμα και στην περίπτωση αυτή, η κατανάλωση αλκοόλ θεωρείται από πολλούς αθλητές απαγορευμένη συνήθεια. Ποιά είναι όμως η πορεία του μεταβολισμού του αλκοόλ μέσα στον οργανισμό μας?

Ο μεταβολισμός της αιθανόλης (αλκοόλ) γίνεται κυρίως στο ήπαρ, όπου οξειδώνεται πρώτα σε ακεταλδεΰδη και στην συνέχεια σε οξικό οξύ. Η παραγόμενη ακεταλδεΰδη, η οποία μεταβολίζεται μέσα στα ηπατικά κύτταρα, θεωρείται ως υπεύθυνη για τις αρνητικές επιδράσεις του αλκοόλ.

Ο ρυθμός κάθαρσης της αιθανόλης από το ήπαρ διαφοροποιείται σημαντικά από άτομο σε άτομο και εξαρτάται κυρίως από την ποσότητα του αλκοόλ που καταναλώθηκε και τις συνήθειες κατανάλωσης αλκοόλ.

Ο ρόλος της άσκησης στον ρυθμό μεταβολισμού της αιθανόλης δεν έχει αποσαφηνιστεί επαρκώς, καθώς αμφιλεγόμενα δεδομένα έχουν αναφερθεί από διάφορες μελέτες.

Αυτό που αποτελεί γεγονός όμως, είναι ότι στην περίπτωση που τα αποθέματα ηπατικού γλυκογόνου είναι μειωμένα, λόγω του συνδυασμού άσκησης και χαμηλής πρόσληψης υδατανθράκων, το ήπαρ δεν θα είναι ικανό να διατηρήσει σταθερά τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα, με αποτέλεσμα την εμφάνιση υπογλυκαιμίας.

Παλαιότερα, πολλοί αθλητές κατανάλωναν σκόπιμα αλκοόλ αμέσως πριν ή και κατά την διάρκεια της άσκησης, θεωρώντας ότι μια τέτοια πρακτική μπορεί να βελτιώσει την απόδοσή τους. Πίστευαν ότι το αλκοόλ μειώνει την ευαισθησία στο πόνο και αυξάνει την αυτοπεποίθηση.

Κάποιες επιδράσεις στο καρδιοκυκλοφορικό σύστημα θεωρούνταν ότι μειώνουν το τρέμουλο και το συναισθηματικό στρες, παράγοντες οι οποίοι είναι βασικής σημασίας στα αθλήματα στα οποία απαιτείται ο ακριβής έλεγχος των κινήσεων. Για τον λόγο αυτό, αν και το αλκοόλ δεν ανήκει πλέον στην γενική λίστα των ουσιών doping της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, εντούτοις εξακολουθεί να θεωρείται ως απαγορευμένη ουσία σε κάποια αθλήματα, όπως η ξιφασκία και η σκοποβολή.

Η μελέτη των επιδράσεων της κατανάλωσης αλκοόλ στον μεταβολισμό κατά την άσκηση και στην αθλητική απόδοση παρουσιάζει αρκετές δυσκολίες. Το θέμα αυτό συνοψίζεται στη σχετική επίσημη θέση του Αμερικάνικου Κολεγίου Αθλητικής Ιατρικής που εκδόθηκε το 1982.

Το συμπέρασμα είναι ότι η αιθανόλη δεν συνεισφέρει σε σημαντικό βαθμό στην παραγωγή ενέργειας κατά τη διάρκεια της άσκησης, ενώ σε περιπτώσεις παρατεταμένης άσκησης μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης υπογλυκαιμίας.

Επίσης, όταν η άσκηση γίνεται σε ψυχρό περιβάλλον μπορεί να παρατηρηθεί μια αύξηση της απώλειας θερμότητας από το σώμα και μια μείωση της θερμοκρασίας του σώματος. Επομένως, η κατανάλωση αλκοόλ κατά την άσκηση έχει ενδεχομένως αρνητικές επιδράσεις στην θερμορύθμιση, κάτι το οποίο με την σειρά του μειώνει την αντοχή και βλάπτει την αθλητική απόδοση.

Επιπλέον, επειδή το αλκοόλ επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τον μεταβολισμό των υδατανθράκων, είναι πιθανό η πρόσληψη μετά την άσκηση να βλάπτει την διαδικασία αποκατάστασης των αποθεμάτων γλυκογόνου.

Οι κύριες επιπτώσεις του καπνίσματος είναι γνωστές αφού αναγράφονται στα πακέτα των τσιγάρων, ως προειδοποίηση του υπουργείου υγείας. Πέρα από αυτές όμως, το κάπνισμα οδηγεί στη μείωση της αθλητικής απόδοσης όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Πώς επιδρά το τσιγάρο στον οργανισμό του ανθρώπου; Μετά το κάπνισμα ενός τσιγάρου η αορτή του καπνιστή, το σημαντικότερο αιμοφόρo αγγείο του οργανισμού, δυσλειτουργεί για 20 περίπου λεπτά -καθώς περιορίζεται η ελαστικότητα των αγγείων- και, συνεπώς, ο κίνδυνος για έμφραγμα του μυοκαρδίου πολλαπλασιάζεται.

Η νικοτίνη, το κυριότερο συστατικό του καπνού, είναι τοξική ουσία που επιδρά κυρίως στο κεντρικό νευρικό σύστημα του ανθρώπου. Απορροφάται πολύ γρήγορα από τον οργανισμό και αυξάνει την έκκριση αδρεναλίνης προκαλώντας ταχυκαρδία. Η επίδρασή της είναι βραχύχρονη και οι καπνιστές φροντίζουν να τη διατηρούν σε σταθερά επίπεδα καπνίζοντας τουλάχιστον ανά μισάωρο.

Η ουσία αυτή ενισχύει το σχηματισμό αθηρώματος στις αρτηρίες και επιβαρύνει -εκτός από το καρδιαγγειακό- το γαστρεντερικό και το ουροποιητικό σύστημα. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Αμερικανικής Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων (F.D.A), η νικοτίνη είναι τοξική ουσία που επιδρά στον οργανισμό με τον ίδιο τρόπο όπως τα ναρκωτικά: η συστηματική της χρήση προκαλεί εθισμό και η διακοπή της συνοδεύεται από στερητικό σύνδρομο (ταχυπαλμία, ευερεθιστότητα, αδυναμία συγκέντρωσης, υπνηλία, τρεμούλα, εκνευρισμός, αϋπνία κ.λπ.).

Το μονοξείδιο του άνθρακα που περιέχει το τσιγάρο δυσχεραίνει τη μεταφορά οξυγόνου από το αίμα στους ιστούς του σώματος και είναι η ουσία που ευθύνεται για τις αναπνευστικές παθήσεις που συνδέονται με το κάπνισμα. Η πίσσα αποτελεί ένα παχύρρευστο μείγμα πολλών ουσιών (κυρίως άνθρακα πολυπυρηνικών αρωματικών υδρογονανθράκων, φαινόλης και οργανικών βάσεων), που επικάθεται στους πνεύμονες και οδηγεί στο σχηματισμό κακοήθων όγκων (καρκίνος).

Το μπάσκετ ανήκει στα αθλήματα που απαιτούν καλή αερόβια ικανότητα από τον αθλητή, διότι επιστρατεύονται μεγάλες μυϊκές ομάδες σε έντονο αερόβιο έργο. Με τον όρο αερόβια ικανότητα, αναφερόμαστε στη μέγιστη ποσότητα οξυγόνου (02) που μπορούν να καταναλώσουν οι ιστοί ενός ατόμου κατά την άσκηση. Η αερόβια ικανότητα λοιπόν, και κατ΄ επέκταση η αθλητική απόδοση μειώνεται με το κάπνισμα για δύο λόγους:

Από τη μία πλευρά αυξάνεται η αντίσταση στους αεραγωγούς, ενώ από την άλλη μειώνεται η δέσμευση του οξυγόνου με την αιμοσφαιρίνη. Πιο συγκεκριμένα, ο βρογχόσπασμος που προκαλεί το κάπνισμα αυξάνει την αντίσταση στους αεραγωγούς.

Για να καλυφθούν επομένως οι απαιτήσεις για οξυγόνο, υπερλειτουργούν οι αναπνευστικοί μύες (κυρίως διάφραγμα και μεσοπλεύριοι), και έτσι αυξάνεται η ενεργειακή τους δαπάνη εώς και 10%. Είναι χαρακτηριστικό ότι η αντίσταση των αεραγωγών μπορεί να αυξηθεί ως και 30% με ένα μόλις τσιγάρο, κατά την φάση ηρεμίας του οργανισμού.

Η παροχή οξυγόνου μειώνεται και για ένα δεύτερο λόγο. Το μονοξείδιο του άνθρακα, προϊόν του καπνίσματος, απομακρύνει το οξυγόνο από την ένωσή του με την αιμοσφαιρίνη (οξυαιμοσφαιρίνη) και σχηματίζεται η ανθρακοαιμοσφαιρίνη (HbCO). Αυτό γίνεται επειδή το μονοξείδιο του άνθρακα έχει 200-300 φορές μεγαλύτερη χημική συγγένεια με την αιμοσφαιρίνη απ΄ ότι το οξυγόνο.

Άρα η διπλή αρνητική δράση του καπνίσματος, μειώνει την παροχή οξυγόνου στο μυικό ιστό του αθλητή και ταυτόχρονα την απόδοσή του. Ακόμα και η αποχή του καπνίσματος για 24 ώρες πριν την αθλητική δραστηριότητα, μειώνει αυτή την αρνητική δράση.

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Το φυσικοθεραπευτήριο

Των Χρήστου Νικήτα Πουλή - Γιάννη Παναγιωτόπουλου
09/02/2011 (δημοσιευμένο στο basketblog.gr)

Οι περισσότεροι από τους αθλητές έχουν πάρει μια γεύση για τον εξοπλισμό ενός φυσικοθεραπευτηρίου, έπειτα από την επίσκεψή τους σε αυτό, μετά από ένα τραυματισμό. Θεωρήσαμε ωφέλιμο επομένως, να εξηγήσουμε το θεραπευτικό στόχο των συσκευών που χρησιμοποιούνται κατά κόρων.


Σε αυτό το άρθρο αναφέρουμε ακόμα, τον βασικό εξοπλισμό του φαρμακείου μιας αθλητικής ομάδας. Μερικές ομάδες μπάσκετ κυρίως της Α1, διαθέτουν χώρο φυσικοθεραπείας στο γήπεδο (δυστυχώς μετρημένες στα δάχτυλα). Είναι προφανές ότι ο εξοπλισμός του χώρου αυτού είναι ανάλογος του budget της κάθε ομάδας.

Οι θεραπείες θα πρέπει να γίνονται πάντα υπό την εποπτεία του φυσικοθεραπευτή τόσο προς αποφυγή επιπλοκών, όσο και για το μέγιστο δυνατό θεραπευτικό αποτέλεσμα. Το πιο απαραίτητο που διαθέτει ο χώρος, είναι ένα κρεβάτι φυσικοθεραπείας (εικ1.). Εκεί μπορούμε να εφαρμόσουμε δοκιμασίες αξιολόγησης, τεχνικές θεραπευτικής μάλαξης, κινησιοθεραπείες, περιδέσεις (taping) και μερικά από τα φυσικά μέσα που αναφέρουμε παρακάτω.

Η θερμοθεραπεία, διακρίνεται ανάλογα με το βάθος των ιστών που τους προκαλεί αύξηση θερμοκρασίας, σε επιπολής (επιφανειακή) και εν τω βάθει. Για την επιπολής θερμοθεραπεία μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στα θερμά επιθέματα, στην λάμπα υπέρυθρης / υπεριώδους ακτινοβολίας (εικ2.), στο δινόλουτρο (εικ3.) και στο παραφινόλουτρο.

Η μέθοδος βασίζεται στο γεγονός ότι η θέρμανση των στιβάδων του δέρματος, θα οδηγήσει και στη θέρμανση υποκείμενων ιστών, μέσω της αιματικής κυκλοφορίας. Το αποτέλεσμα είναι αγγειοδιαστολή στην πάσχουσα περιοχή, άρα υπεραιμία και αύξηση του Ο2 που οδηγεί σε απομάκρυνση μεταβολικών προϊόντων, και μείωση μυϊκού σπασμού. Μειώνεται ακόμα και η σκληρότητα των αρθρώσεων.

Από την άλλη, οι συσκευές εν τω βάθει θερμοθεραπείας είναι οι διαθερμίες βραχέων κυμάτων (εικ4.), οι διαθερμίες μικροκυμάτων, επίσης υπάρχει και ο θεραπευτικός υπέρηχος ο οποίος παρουσιάζει τα θεραπευτικά αποτελέσματα της θερμοθεραπείας χωρίς την αύξηση της θερμοκρασίας (εικ5.).

Σε αυτή τη μέθοδο έχουμε μετατροπή μιας ενέργειας σε θερμότητα, κατά την αλληλεπίδρασή της με τους βαθύτερους ιστούς του οργανισμού. Συγκεκριμένα, οι διαθερμίες βραχέων κυμάτων παράγουν ηλεκτρομαγνητική ενέργεια, μέσω των ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, ενώ η συσκευή υπερήχων εκπέμπει υπέρηχα κύματα, μπορούν να δοθούν με μορφή συνεχούς - διακοπτόμενου κύματος με πάλλουσες δονήσεις (πάνω από 20 KHz) που δε μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο αυτί.
Στη φυσικοθεραπεία χρησιμοποιούνται οι συχνότητες 1(ΜΗz) και 3(ΜΗz).

Οι διαθερμίες έχουν τα προαναφερθέντα θεραπευτικά αποτελέσματα, με τη διαφορά ότι αφορούν βαθύτερους ιστούς. Οι υπέρηχοι πέραν αυτών, βοηθούν στην αντιμετώπιση συμφύσεων κολαγόνου ιστού, στην πρωτεινοσύνθεση, στη ταχύτερη δημιουργία ουλώδους ιστού, ενώ έχουν αποιδηματική και αναλγητική δράση.

Ένα άλλο εργαλείο στα χέρια του θεραπευτή είναι μια συσκευή ηλεκτροθεραπείας (εικ 6.). Στον αθλητισμό τα ηλεκτροθεραπευτικά ρεύματα έχουν ευρεία εφαρμογή με 2 κύριους στόχους. Πρώτον, τη μείωση του πόνου (π.χ. με ρεύματα T.E.N.S.) μέσω της Θεωρίας Πύλης Ελέγχου (Gate Theory Control), και δεύτερον την ενδυνάμωση με ρεύματα ηλεκτρικού μυϊκού ερεθισμού. Επίσης πρέπει να αναφέρουμε την επί σειρά ετών ναυαρχίδα της ηλεκτροθεραπείας τα Διαδυναμικά ρεύματα (MF,DF,CP,Cpi,LP,RS) καθώς και τα γαλβανικά (iontophoresis), φαραδικά, ρωσικό παλμό.

Συχνά επιλέγεται συνδυασμένη εφαρμογή θεραπείας. Για παράδειγμα στη προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε τον πόνο εφαρμόζουμε Τ.E.N.S. σε συνδυασμό με κρυοθεραπεία. Θυμίζουμε ότι η κρυοθεραπεία, που μπορεί να εφαρμοστεί με ένα απλό ψυχρό επίθεμα ξηρού πάγου, Liqued ice, ή φυσικού πάγου, έχει αντιφλεγμονώδη - αντιοιδηματική δράση.

Μάλιστα ο πρώτος που την εφάρμοσε ήταν ο Ιπποκράτης, που χρησιμοποίησε χιόνι για να θεραπεύσει οξείς τραυματισμούς του μυοσκελετικού συστήματος. Πρωταρχικής σημασίας είναι και η κατάλληλη οργάνωση του φαρμακείου της ομάδας. Το φαρμακείο πρέπει να είναι κατάλληλα εξοπλισμένο ώστε το ιατρικό team να προσφέρει στον αθλητή τις Α’ βοήθειες άμεσα και αποτελεσματικά όποτε χρειαστεί.

Αναφέρουμε ονομαστικά το περιεχόμενο ενός ενδεικτικού φαρμακείου:
• ΓΑΝΤΙΑ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΕΩΣ
• ΓΑΖΕΣ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΕΣ
• ΕΛΑΣΤΙΚΟΙ ΕΠΙΔΕΣΜΟΙ
• ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΟΙ ΕΛΑΣΤΙΚΟΙ ΕΠΙΔΕΣΜΟΙ (TENSO)
• ΚΟΛΛΗΤΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (ΤAPES)
• ΑΡΑΧΝΟΕΙΔΕΣ ΥΛΙΚΟ (ΑΡΑΧΝΗ-pre tape)
• ΠΡΟΣΤΑΣΙΕΣ (foams)
• SECOND SKIN
• ΖΕΛΑΤΙΝΑ ΠΕΡΙΔΕΣΗΣ (ΓΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΠΑΓΟΥ)
• ΨΑΛΙΔΙ / ΚΑΡΧΑΡΙΑΣ
• ΨΥΚΤΙΚΟ ΣΠΡΕΙ
• ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΟ ΣΠΡΕΙ
• ΑΙΜΟΣΤΑΤΙΚΟ ΒΑΜΒΑΚΙ / ΑΠΛΟ ΒΑΜΒΑΚΙ
• ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΟΙΝΟΠΝΕΥΜΑ
• ΟΞΥΖΕΝΕ / ΜΙΚΡΟΒΙΟΚΤΟΝΟ ΔΙΑΛΥΜΑ
• ΙΩΔΙΟΥΧΟΣ ΠΟΒΙΔΟΝΗ
• ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ ΡΑΜΜΑΤΑ
• ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ ΕΠΙΘΕΜΑΤΑ - ΤΣΙΡΟΤΑ
• ΕΜΠΛΑΣΤΡΑ ΘΕΡΜΑ - ΨΥΧΡΑ
• ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ
• ΠΙΕΣΟΜΕΤΡΟ
• ΛΑΔΙ ΜΑΛΑΞΗΣ
• ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΟΝΩΔΕΙΣ ΑΛΟΙΦΕΣ
• ΠΑΥΣΙΠΟΝΑ, ΑΝΤΙΠΥΡΕΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ, ΑΝΤΙΟΞΙΝΑ, ΑΝΤΙΔΙΑΡΡΟΙΚΑ, ΑΝΤΙΙΣΤΑΜΙΝΙΚΑ, ΜΥΟΧΑΛΑΡΩΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ, ΣΕ ΕΝΕΣΙΜΗ ΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΧΑΠΙΑ (ΣΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΟΝ ΑΝΩΘΕΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΙΑΤΡΟΥ)
• ΣΥΡΙΓΓΕΣ ΠΛΑΣΤΙΚΕΣ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ
• ΑΝΤΙΒΗΧΙΚΟ, ΑΠΟΧΡΕΜΠΤΙΚΟ (ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΣΙΡΟΠΙΟΥ)
• ΠΑΣΤΙΛΙΕΣ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗΣ ΣΤΟΜΑΤΟΦΑΡΥΓΓΙΚΗΣ ΚΟΙΛΟΤΗΤΑΣ
• ΚΟΡΤΙΖΟΝΗ (ΕΝΕΣΙΜΗ ΜΟΡΦΗ)
• ΕΙΣΠΝΕΟΜΕΝΟ ΕΚΝΕΦΩΜΑ ΚΟΡΤΙΖΟΝΗΣ
• ΚΟΛΛΥΡΙΟ - ΦΥΣΙΚΟΣ ΟΡΟΣ
• ΝΥΧΟΚΟΠΤΗΣ
• ΘΕΡΜΟΜΕΤΡΟ
• ΣΤΟΜΑΤΟΑΕΡΑΓΩΓΟΣ ΣΩΛΗΝΑΣ (S.O.S)
• ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙ ΟΞΥΓΟΝΟΥ (Ο2)
• ΤΡΙΓΩΝΙΚΟΣ ΕΠΙΔΕΣΜΟΣ
• ΚΟΛΑΡΟ ΑΥΧΕΝΑ
• ΤΑΛΚ
• ΒΑΖΕΛΙΝΗ (ΑΙΜΟΣΤΑΤΙΚΗ ΧΡΗΣΗ)
• ΜΠΑΤΟΝΕΤΕΣ
• ΓΛΩΣΟΠΙΕΣΤΡΕΣ
• ΝΑΡΘΗΚΕΣ
• AIRCAST’S
• ΞΥΡΑΦΑΚΙΑ
• ΞΗΡΟΣ ΠΑΓΟΣ
• ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΟ ΦΙΛΜ ΣΕ ΜΟΡΦΗ SPRAY
• ΑΦΡΟΣ ΕΓΚΑΥΜΑΤΟΣ
• ΑΠΟΣΥΜΦΟΡΗΤΙΚΟ ΜΥΤΗΣ

Τέλος πρέπει να αναφέρουμε ότι όλα τα φαρμακευτικά σκευάσματα πρέπει να περιέχουν ουσίες εγκεκριμένες από το Ε.Σ.ΚΑ.Ν και τη W.A.D.A.

Διαβάστε περισσότερα...

Ρήξη γαστροκνημίου

Των Χρήστου Νικήτα Πουλή - Γιάννη Παναγιωτόπουλου
12/01/2011 (δημοσιευμένο στο basketblog.gr)

Με τον όρο ρήξη γαστροκνημίου, αναφερόμαστε στο σχίσιμο μυϊκών ινών του συγκεκριμένου μυ. Γενικά οι κακώσεις των μυών του κάτω άκρου είναι κάτι που συναντάται κατά 15.8% περίπου στους αθλητές μπάσκετ. Η ρήξη μπορεί να αφορά ένα τμήμα του μυός (μερική ρήξη), ή πιο σπάνια όλο το μυ (ολική ρήξη).


Ο γαστροκνήμιος μαζί με τον υποκνημίδιο είναι οι κύριοι μύες (πρωταγωνιστές) στην κίνηση της πελματιαίας κάμψης της ποδοκνημικής. Ο πρώτος εκφύεται με τις 2 κεφαλές του (έσω-έξω), από την οπίσθια επιφάνεια των μηριαίων κονδύλων, ενώ ο δεύτερος από την οπίσθια επιφάνεια της κεφαλής της περόνης, και κεντρικά των σωμάτων κνήμης - περόνης.
Η κατάφυση των 2 μυών είναι κοινή στον Αχίλλειο τένοντα.

Στη μερική ρήξη εμφανίζεται οξύς πόνος στο σημείο που έχει γίνει ο τραυματισμός, κατά την διάταση και τη σύσπαση του μυ με αντίσταση. Αντίθετα στην ολική ρήξη είναι αδύνατη η σύσπαση του μυ και άρα στις δοκιμασίες διάτασης ή σύσπασης δεν προκαλείται πόνος. Ο μηχανισμός της κάκωσης αφορά κυρίως την υπερβολική σύσπαση ή υπέρχρηση του γαστροκνημίου, την υπερδιάταση (αίσθηση τραβήγματος), την απότομη σύσπαση από θέση διάτασης (πολύ συχνό σε αθλητές των 100μ. κατά το ξεκίνημα), καθώς και την απότομη διάταση κατά τη σύσπαση (π.χ. μετά από άλμα).

Ο φυσικοθεραπευτής μέσα από τη διαδικασία της υποκειμενικής και αντικειμενικής αξιολόγησης εύκολα οδηγείται στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για μία ρήξη γαστροκνημίου. Ωστόσο για μια πιο λεπτομερή εικόνα χρειάζεται ο αθλητής να υποβληθεί σε μαγνητική τομογραφία και υπερηχογράφημα. Έτσι διαπιστώνουμε αν η βλάβη είναι 1ου (ρήξη σε μερικές μόνο ίνες), 2ου (ρήξη σε μεγάλο αριθμό ινών), ή 3ου βαθμού (ρήξη σε όλες τις ίνες).

Σε βλάβες 1ου και 2ου βαθμού ο αθλητής ακολουθώντας τη φαρμακευτική αγωγή (αναλγητικά - αντιφλεγμονώδη) του θεράποντος ιατρού, και το κατάλληλο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας επιστρέφει στην ενεργό δράση εντός 3 εβδομάδων συνήθως. Σε βλάβη 3ου βαθμού όμως, απαιτείται χειρουργική παρέμβαση από τον ορθοπαιδικό, και μετέπειτα φυσικοθεραπεία. Η αποκατάσταση του αθλητή σε αυτή την περίπτωση μπορεί να ξεπεράσει τους 6 μήνες.

Όσον αφορά στη συντηρητική αντιμετώπιση του τραυματισμού, είναι ωφέλιμη η διαρκής επικοινωνία του ιατρού με το φυσικοθεραπευτή καθώς και του 2ου με τον γυμναστή, τόσο για τη γρήγορη επιστροφή του αθλητή, όσο και για τη μείωση του κινδύνου της υποτροπής. Στο οξύ στάδιο (πρώτες 48 ώρες) του τραυματισμού φάση-ένα, κύριο μέλημά μας είναι η μείωση των συμπτωμάτων της φλεγμονής.

Υπό αυτό το πρίσμα, πέρα από τους κανόνες Κρυοθεραπεία, Ανάπαυση, Περίδεση, και Ανάρροπη θέση, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και φυσικά μέσα με συγκεκριμένες παραμέτρους. Για παράδειγμα, δινόλουτρο με κρύο νερό (100 C) 10-20 λεπτά περίπου, υπέρηχα κύματα (διακοπτόμενα χαμηλής εντάσεως), laser χαμηλής ισχύος, και TENS (επίσης είναι στην κρίση του θεραπευτή αν θα εφαρμόσει iontoforesis και phonoforesis κατά την διάρκεια των φυσικών μέσων) τέλος επαναλαμβάνουμε το δινόλουτρο, κάνουμε παγομάλαξη και εφαρμόζουμε taping.

Ιδιαίτερη πρόκληση για το φυσικοθεραπευτή είναι το υποξύ στάδιο, φάση - δυο, αφού ενώ συνεχίζεται η προσπάθεια για την καταστολή της φλεγμονής, είναι στην κρίση του να αποφασίσει πότε θα ξεκινήσει διαδικασίες επούλωσης του τραυματισμένου γαστροκνημίου. Δηλαδή πότε η θερμοθεραπεία θα αντικαταστήσει την κρυοθεραπεία, κάτι που προφανώς εξαρτάται από την έκταση της ρήξης.

Μέχρι τότε ενδείκνυται η εφαρμογή εναλλαγής κρύου - ζεστού, με την οποία έχουνε παρατηρηθεί ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Παράλληλα καθορίζουμε κατάλληλες παραμέτρους στα διάφορα φυσικά μέσα που έχουμε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε, όπως στα ηλεκτροθεραπευτικά ρεύματα, στις συσκευές θερμοθεραπείας, τους υπέρηχους και στο laser.

Στη συνέχεια γίνεται θεραπευτική μάλαξη των μυών της γαστροκνημίας (με αντιφλεγμονώδης αλοιφές). Υπάρχει μάλιστα μια τεχνική που βοηθάει με πολύ θετικά αποτελέσματα (graston technique). Είναι πολύ πιθανό επίσης, να εντοπιστούν υπερευαίσθητα οζίδια (trigger points) στη περιοχή. Ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της αποκατάστασης είναι η κινησιοθεραπεία.

Η κινησιοθεραπεία επικεντρώνεται κυρίως σε ασκήσεις ενδυνάμωσης (ισομετρικές, ισοτονικές) κλειστής και ανοιχτής βιοκινητικής αλυσίδας προοδευτικά αυξανόμενης έντασης και διάρκειας με thera-band. Επιπλέον διδάσκουμε στον τραυματία αυτοδιατάσεις που θα τις χρησιμοποιεί πριν και μετά από τις αθλητικές δραστηριότητες κάνουμε παγομάλαξη και εφαρμόζουμε taping.

Επίσης, εύκολου επιπέδου ιδιοδεκτικές ασκήσεις, καλό είναι να ξεκινούν από τις πρώτες κιόλας συνεδρίες φυσικοθεραπείας. Τα διάφορα είδη περίδεσης της περιοχής, (απλό taping, kinesiotape me spider tech ή leukotape με mulligan tech.) βοηθούν στην ταχύτερη επούλωση, μειώνουν τον πόνο και υποστηρίζουν την πάσχουσα περιοχή. Στις παρακάτω φωτογραφίες βλέπουμε εφαρμογές kinesiotape.

Τέλος, στο χρόνιο στάδιο, φάση-τρία, στόχος μας είναι η πλήρης ωρίμανση του ουλώδους ιστού για να μπορέσει ο αθλητής να ανταπεξέλθει στις αγωνιστικές υποχρεώσεις του. Η αλλαγή που γίνεται στο πλάνο θεραπείας που αναφέρθηκε αφορά κυρίως την αύξηση του επιπέδου των ασκήσεων αντίστασης, καθώς και των ασκήσεων ιδιοδεκτικότητας (P.N.F).

Επιλέγονται επιπρόσθετα, ασκήσεις προσαρμοσμένες στο αντίστοιχο άθλημα. Όταν το ιατρικό επιτελείο της ομάδας αποφασίσει, ο αθλητής ξεκινά ατομικές προπονήσεις υπό την εποπτεία του θεραπευτή, και σε συνεργασία με τον γυμναστή και τους προπονητές εντάσσεται στην κανονική προπόνηση.

ΦΑΣΗ-ΕΝΑ
Κ.Α.Π.Α
NSAIDs (Nonsteroidal Antinflammatory Drugs)
Δινόλουτρο
Φυσικά μέσα
Δινόλουτρο
Παγομάλαξη
Taping

ΦΑΣΗ-ΔΥΟ
NSAIDs
Δινόλουτρο (ζεστό-κρύο)
Φυσικά μέσα
Μάλαξη
Κινησιοθεραπεία
Κινησιοθεραπεία με Thera-band
P.N.F
Διατάσεις
Δινόλουτρο
Παγομάλαξη
Taping

ΦΑΣΗ-ΤΡΙΑ
NSAIDs
Δινόλουτρο (ζεστό-κρύο)
Φυσικά μέσα
Κινησιοθεραπεία
Κινησιοθεραπεία με Thera-band (kalf raises, ABC’s, dorsiflexion, inversion, eversion)
P.N.F
Διατάσεις
Taping
Jogging
Παγομάλαξη
Taping
Διαβάστε περισσότερα...

Το πρωί είμαστε ψηλότεροι

Των Χρήστου Νικήτα Πουλή - Γιάννη Παναγιωτόπουλου
09/12/2010 (δημιοσιευμένο στο basketblog.gr)

Κάθε μέρα ανάλογα με τις φορτίσεις που δέχεται η σπονδυλική στήλη, όπως από την ορθοστάτηση ή τις αθλητικές δραστηριότητες, διενεργείται ένας μηχανισμός που εξηγεί το γεγονός ότι το πρωί έχουμε μεγαλύτερο ύψος από ότι το βράδυ. Αναφερόμαστε συγκεκριμένα, στο μηχανισμό απορρόφησης ύδατος από τον πηκτοειδή πυρήνα του μεσοσπονδυλίου δίσκου.


Κρίνεται σκόπιμο αρχικά, να γίνει μια σύντομη περιγραφή της ανατομίας της σπονδυλικής στήλης. Ο άνθρωπος έχει συνολικά 32-33 σπονδύλους, και ταξινομούνται σε 7 αυχενικούς, 12 θωρακικούς, 5 οσφυϊκούς, 5 ιερούς και 3-4 κοκκυγικούς. Όπως βλέπουμε στη φωτογραφία, η σπονδυλική στήλη παρουσιάζει φυσιολογικά κυρτώματα (αυχενική λόρδωση, θωρακική κύφωση, οσφυϊκή λόρδωση, ιεροκοκκυγική κύφωση) στο οβελιαίο επίπεδο.

Κάθε ομάδα σπονδύλων έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, όμως έχουν κάποια κοινά σημεία μεταξύ τους. Οι σπόνδυλοι αποτελούνται από το σπονδυλικό σώμα, το σπονδυλικό τρήμα (όπου διέρχεται ο νωτιαίος μυελός), το τόξο (πίσω από το σώμα), και τις αποφύσεις οι οποίες εκφύονται από το τόξο. Τονίζουμε ότι το κέντρο του σώματος συνίσταται από σπογγώδη ουσία.

Ανάμεσα από τους σπονδύλους, εκτός από τους δυο πρώτους αυχενικούς και τους ιεροκοκκυγικούς, βρίσκονται οι μεσοσπονδύλιοι δίσκοι σχηματίζοντας αποστάσεις μεταξύ τους, τα μεσοσπονδύλια διαστήματα. Η δομή του μεσοσπονδύλιου δίσκου αποτελείται από 2 τμήματα. Το κεντρικό τμήμα (πηκτοειδής πυρήνας) που είναι ένα σφαιρικό διαφανές ζελέ με 88% νερό, και το περιφερικό τμήμα (ινώδης δακτύλιος) που δημιουργείται από ομόκεντρες ινώδεις δεσμίδες. Ο πηκτοειδής πυρήνας συγκρατείται ισχυρά από τον ινώδη δακτύλιο.

Ο πυρήνας του δίσκου βρίσκεται πάνω από το κέντρο του σώματος του σπονδύλου, σε μια περιοχή όπου υπάρχει χόνδρος και πάρα πολλοί πόροι που οδηγούν στη σπογγώδη ουσία. Κατά τη διάρκεια της ημέρας λοιπόν, όταν φορτίζεται η σπονδυλική στήλη, το νερό που περιέχεται στον πυρήνα εισχωρεί μέσω των πόρων στο εσωτερικό των σπονδύλων. Οπότε το βράδυ ο πυρήνας έχει λιγότερο νερό από ότι το πρωί, με αποτέλεσμα ο δίσκος να γίνει πιο λεπτός και να μειωθούν τα μεσοσπονδύλια διαστήματα.

Όταν έρθει η ώρα να κοιμηθούμε σε οριζόντια θέση, γίνεται η αντίστροφη διαδικασία. Το νερό μέσα στο σπόνδυλο επαναπορροφάται από τον πυρήνα, συνεπώς ο δίσκος ανακτά το αρχικό του πάχος και τα μεσοσπονδύλια διαστήματα αυξάνονται.

Εντέλει το πρωί ένα υγειές άτομο μπορεί να είναι μέχρι 2 cm ψηλότερο σχετικά με το βράδυ. Με την πάροδο της ηλικίας ωστόσο, η ιδιότητα του πυρήνα να απορροφά το νερό μειώνεται. Γι’ αυτό στους ηλικιωμένους παρατηρείται μείωση του ύψους, και έντονη δυσκαμψία της σπονδυλικής στήλης.

Διαβάστε περισσότερα...

Διάστρεμμα ποδοκνημικής και αποκατάσταση

Των Χρήστου Νικήτα Πουλή - Γιάννη Παναγιωτόπουλου
20/11/2010 (δημοσιευμένο στο basketblog.gr)

Με τον όρο διάστρεμμα αναφερόμαστε στη στιγμιαία-βίαιη απομάκρυνση αρθρικών επιφανειών, που έχει ως αποτέλεσμα τη ρήξη στα μαλακά μόρια όπως συνδέσμους, τένοντες ή αρθρικούς θύλακες. Το διάστρεμμα της ποδοκνημικής άρθρωσης είναι ο συχνότερος τραυματισμός στους αθλητές μπάσκετ σε ποσοστό μάλιστα 17% περίπου.


Για να σχηματιστεί η ποδοκνημική άρθρωση συμμετέχει η κάτω αρθρική επιφάνεια της κνήμης και ο αστράγαλος. Η εν λόγω άρθρωση σταθεροποιείται κυρίως από τους έσω και έξω πλάγιους συνδέσμους. Ο έσω πλάγιος είναι πολύ ισχυρός και αποτελείται από την επιπολής στοιβάδα (δελτοειδής σύνδεσμος),και την εν τω βάθει (πρόσθιος και οπίσθιος κνημοστραγαλικός σύνδεσμος).

Ο έξω πλάγιος αποτελείται από 3 μοίρες. Την πρόσθια (πρόσθιος περονοαστραγαλικός σύνδεσμος)ATFL, τη μέση (περονοπτερνικός σύνδεσμος) CFLκαι την οπίσθια μοίρα (οπίσθιος περονοαστραγαλικός)PTFL.

Συνήθως οι συνδεσμικές κακώσεις στους αθλητές προκαλούνται στην πρόσθια (2/3 διαστρέμματα),και μέση μοίρα του έξω πλαγίου (1/4 διαστρέμματα), με απότομη ανάσπαση έσω χείλους της ποδοκνημικής όπως παρατηρούμε στην παρακάτω φωτογραφία. Για να υποστεί ρήξη η οπίσθια μοίρα απαιτείται μαζική φόρτιση του έξω πλαγίου, και συνεπώς έντονη ανάσπαση έσω χείλους της ποδοκνημικής.

Ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού ταξινομούμε τα διαστρέμματα σε πρώτου, δευτέρου, και τρίτου βαθμού. Τα πρώτα 2 που έχουμε μερική ρήξη συνδεσμικών ινών, αντιμετωπίζονται συντηρητικά, ενώ η αποχή του αθλητή από τις αθλητικές του δραστηριότητες κυμαίνεται από 1-3 εβδομάδες. Στα τρίτου βαθμού διαστρέμματα που έχουμε τέλεια συνδεσμική ρήξη, απαιτείται χειρουργική επέμβαση, με τον αθλητή να μένει εκτός αγώνων για μήνες.

Αμέσως μετά τον τραυματισμό του αθλητή, ο φυσικοθεραπευτής θα ακολουθήσει τους γενικούς κανόνες Κ.Α.Π.Α (Κρυοθεραπεία Ανάρροπη θέση Περίδεση Ανάπαυση) R.I.C.E (Rest, Ice,Compression,Elevetion) για το οξύ στάδιο τις πρώτες 48ώρες. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνουμε μείωση των εκδηλώσεων της φλεγμονής που έχει ξεκινήσει ο οργανισμός για την επούλωση (οίδημα, ερυθρότητα, πόνος, τοπική αύξηση θερμοκρασίας) και θωρακίζουμε την περιοχή από περαιτέρω τραυματισμούς.

Συγκεκριμένα τοποθετούμε ψυχρά επιθέματα στην περιοχή για 10-15λεπτά, ανά τακτικά χρονικά διαστήματα, με παρεμβολή πετσέτας ώστε να αποφύγουμε τον κίνδυνο εγκαύματος. Επιδιώκουμε το πάσχον πόδι να βρίσκεται σε επίπεδο ψηλότερο της καρδιάς, δηλαδή σε ανάρροπη θέση. Εφαρμόζουμε περίδεση της ποδοκνημικής άρθρωσης (taping), και ζητάμε από τον τραυματία να ξεκουράσει το πόδι του όσο μπορεί. Επιπλέον είναι καλό, να χρησιμοποιήσουμε καταπλάσματα με κρέμες (gel) ή βότανα που έχουν αντιφλεγμονώδη δράση.

Κατά το υποξύ στάδιο (ινοβλαστική φάση), εξελίσσεται ο νέος ιστός. Σε αυτή τη φάση ο φυσικοθεραπευτής ενδεικτικά έχει τη δυνατότητα να εφαρμόσει: Εναλλαγή κρύου-ζεστού-κρύου με δινόλουτρο. Ο αθλητής μπορεί ταυτόχρονα να εκτελεί ήπιες ενεργητικές ασκήσεις της ποδοκνημικής. Φυσικά μεσα. Αναλγητικά ρεύματα (TENS), ρεύματα μυϊκού ερεθισμού για ενδυνάμωση, υπέρηχο (3MHz) και Laser. Μάλαξη για τη μείωση του μυϊκού σπασμού, και παροχετευτικά για τη μείωση του οιδήματος. Παθητική κινητοποίηση ποδοκνημικής. Ισομετρικές ασκήσεις από διάφορες γωνίες.

Ασκήσεις κλειστής κινητικής αλυσίδας αρχικά, και στη συνέχεια ασκήσεις ενδυνάμωσης ανοιχτής κινητικής αλυσίδας (π.χ. με λάστιχο αντίστασης) πάντα μέχρι τα όρια πόνου και προοδευτικά αυξανόμενης έντασης. Διατάσεις μυϊκών ομάδων όπως των ανταγωνιστών πρόσθιου κνημιαίου-γαστροκνημίου, με τη μορφή P.N.F. (Proprioseptive Neuromuscular Facilitation).

Κρυοθεραπεία, ενδεχομένως με παγομάλαξη σε διατεταμένους μύες και στην πάσχουσα περιοχή. Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας εύκολου επιπέδου. Όπως, να εκτελέσει ασκήσεις στο δίσκο ισορροπίας από καθιστή θέση, μπάλα ισορροπίας, stepping stone ισορροπίας ή Bosu,να στηριχθεί μονοποδικά ή να περπατήσει σε ένα στρώμα θαλάσσης.

Περίδεση της ποδοκνημικής άρθρωσης με απλο tape, kinesiotape ,leukotape P, η χρηση AIR CAST ώστε να ακινητοποιηθεί αποτελεσματικά και να προφυλαχθεί ο ουλώδης ιστός που έχει αναπτυχθεί. Χρήσιμη είναι μια πεταλοειδής προστασία στο αντίστοιχο έσω ή έξω σφυρό που είναι το διάστρεμμα.

Στο χρόνιο στάδιο (φάση ανάπλασης) επιχειρούμε να βελτιώσουμε το νέο κολλαγόνο ιστό κατά το μέγιστο δυνατό, για τη λειτουργική αποκατάσταση του αθλητή και την επιστροφή του στο παρκέ. Η θεραπευτική προσέγγιση είναι περίπου όμοια, με τη διαφορά ότι οι ασκήσεις είναι προχωρημένου επιπέδου.

Πιο αναλυτικά, δίνουμε ασκήσεις ενδυνάμωσης (μειομετρικές-πλειομετρικές) ανοιχτής και κλειστής κινητικής αλυσίδας, κοντά στη μέγιστη αντίσταση. Το ισοκινητικό δυναμόμετρο αν είναι διαθέσιμο μας διαφωτίζει για το ποσοστό ετοιμότητας του αθλητή. Οι ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας είναι πιο δύσκολες όπως, ισορροπία στο δίσκο με το ένα πόδι, άλματα στο ένα πόδι, και τραμπολίνο.

Τέλος, δίνουμε έμφαση σε σύνθετες ασκήσεις που ταιριάζουν με το άθλημα και θα ακολουθήσει ο αθλητής στην ατομική του προπόνηση. Προτείνουμε ενδεικτικα για το μπάσκετ: jogging, side steps, οχτάρια, lay ups, burpies exersices, calf raise exersices, crossover dribbles, dribbling drills, propper footwork και tear drop jump shots.
Διαβάστε περισσότερα...

Φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση τενοντίτιδας Αχιλλείου

Πρόκειται για ένα σύνδρομο υπέρχρησης, δηλαδή για μια φλεγμονή στον εν λόγω τένοντα από επαναλαμβανόμενους μικροτραυματισμούς. (δημοσιευμένο στο weplayball.gr)

Οι μικροτραυματισμοί αυτοί μπορεί να οφείλονται σε ανατομικές δυσαναλογίες του κάτω άκρου, σε μυικές ανισορροπίες, σε κόπωση, σε λανθασμένη προπόνηση, σε ακατάλληλα υποδήματα, σε ακατάλληλο αγωνιστικό χώρο, ή και στο συνδυασμό των παραπάνω. Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι χρειάζεται αφενός σωστή αξιολόγηση του περιστατικού ώστε να εντοπιστεί ο παράγοντας που δημιουργεί τη φλεγμονή, και αφετέρου κατάλληλη αποκατάσταση για να αποφύγουμε τον κίνδυνο της υποτροπής.

Τα κλινικά σημεία που παρατηρούμε είναι τα εξής:
• Πόνος κατά τη βάδιση, κατά την επαναλαμβανόμενη άσκηση, κατά την ψηλάφηση, κατά την διάταση, καθώς και κατά την εφαρμογή αντίστασης στον προσβεβλημένο μυ.
• Οίδημα (πρήξιμο).
• Ερυθρότητα.
• Τοπική αύξηση της θερμοκρασίας.
• Ανισορροπίες στο μήκος και τη δύναμη των μυών (γαστροκνήμιος- υποκνημίδιος).
• Μη φυσιολογική θέση του άκρου ποδός.
• Σε μερικές περιπτώσεις θα εντοπιστούν ευαίσθητα οζίδια (trigger points) στην περιοχή καθώς και κρηγμός κατά την κίνηση της ποδοκνημικής άρθρωσης.

Κατά την οξεία φάση της φλεγμονής (τις πρώτες 2-3 μέρες) ακολουθούμε τους γενικούς κανόνες όπως και σε άλλες περιπτώσεις τραυματισμών. Δηλαδή Κρυοθεραπεία, Ανάπαυση, Περίδεση, και Ανάρροπη θέση (μνημονικός κανόνας του ΚΑΠΑ). Ο τρόπος που θα αντιμετωπιστεί η τενοντίτιδα τις πρώτες 48 ώρες, θα καθορίσει σημαντικά την πορεία αποκατάστασης της αθλήτριας.
Με την άμεση εφαρμογή ψυχρού στην περιοχή, πετυχαίνουμε αναλγησία, μείωση της φλεγμονής, μείωση του οιδήματος, και μείωση του μυικού σπασμού. Ειδικότερα, σε αυτή τη φάση η εφαρμογή ψυχρού μπορεί να γίνεται κάθε 2 ώρες για 10 λεπτά κάθε φορά.
Υπάρχουν διάφοροι μέθοδοι κρυοθεραπείας :

• H παγομάλαξη. Εφαρμόζεται συνήθως από την ίδια την αθλήτρια κάνοντας εντριβές στην τραυματισμένη περιοχή με ένα κομμάτι πάγου.Τα ψυχρά επιθέματα. Μπορεί να είναι παγάκια σε πλαστική σακούλα, υφασμάτινες παγοκύστες, ή επιθέματα που περιέχουν ειδικά gel. Τα τελευταία όμως, επειδή μπορεί να έχουν θερμοκρασία αρκετά χαμηλότερη του πάγου, θα πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή για την αποφυγή βλάβης (π.χ. έγκαυμα). Γι' αυτό λοιπόν χρησιμοποιούνται πάντα με την παρεμβολή μιας πετσέτας.
• Τα ψυκτικά υγρά. Ο ψεκασμός με ψυκτικό sprey, επιφέρει ραγδαία ψύξη λόγω της ταχείας εξάτμισης του ψυκτικού υγρού. Η διάρκεια του ψεκασμού δεν ξεπερνάει το ένα λεπτό και γίνεται από απόσταση όχι μικρότερη των 20 cm περίπου, γιατί μπορεί να προκαλέσει έγκαυμα.
• Το δινόλουτρο με κρύο νερό.Η διάρκεια της θεραπευτικής εφαρμογής εξαρτάται από τη θερμοκρασία του νερού. Για παράδειγμα όταν αυτή κυμαίνεται στους 10-12 βαθμούς Κελσίου, η διάρκεια εφαρμογής είναι 20 λεπτά.

Αξίζει να τονίσουμε ότι η αναλγητική δράση της κρυοθεραπείας θα καταστεί καταστροφική αν συνδυαστεί με τη συνέχιση της αθλητικής δραστηριότητας. Η πρόσκαιρη αναισθησία στον πόνο, στερεί από την αθλήτρια τον προστατευτικό ρόλο του πόνου.

Γνωρίζουμε οι περισσότεροι ότι η ανάπαυση στο οξύ στάδιο της τενοντίτιδας επιβάλλεται. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνουμε να μη διαταράξουμε τις φυσιολογικές διεργασίες του οργανισμού, που έχει ξεκινήσει για την επούλωση του τραυματισμένου Αχιλλείου. Συστήνουμε λοιπόν στην αθλήτρια αποχή από τις προπονήσεις σε αυτό το στάδιο.

Η περίδεση της περιοχής είναι σπουδαίας σημασίας. Θα ακινητοποιήσει την ποδοκνημική, με συνέπεια να προστατέψει τόσο τον ίδιο τον Αχίλλειο, όσο και άλλους γειτονικούς τένοντες ή θυλακοσυνδεσμικά στοιχεία. Βοηθάει επίσης σημαντικά στη μείωση του πόνου.

Με τον όρο ανάρροπη θέση εννοούμε την τοποθέτηση του τραυματισμένου μέλους σε επίπεδο ψηλότερο από αυτό της καρδιάς. Αντιμετωπίζουμε έτσι αποτελεσματικά το οίδημα, αφού με τη βοήθεια βαρύτητας αλλά και πιεστικής περίδεσης ωθούμε το αίμα και το εξωκυττάριο υγρό στο κεντρικό κυκλοφορικό σύστημα. Συμβουλεύουμε την τραυματισμένη αθλήτρια να χρησιμοποιεί κατά τη διάρκεια του ύπνου της ένα μαξιλάρι κάτω από την πτέρνα, ώστε να έχει το πάσχον μέλος σε ανάρροπη θέση.

Κατά την υποξεία και χρόνια φάση της τενοντίτιδας επαναξιολογείται το μέλος, και ο φυσικοθεραπευτής σχεδιάζει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα θεραπείας για να επιστρέψει η αθλήτρια έτοιμη στις αγωνιστικές υποχρεώσεις της ομάδας της. Παρακάτω παρουσιάζεται συνοπτικά ένα πλάνο θεραπείας:

1. Εναλλασόμενη εφαρμογή ψυχρού και θερμού δινόλουτρου (πάνω από 45 βαθμούς Κελσίου) με χρονική αντιστοιχία 1-3 λεπτά, που μπορεί να συνδυαστεί με κίνηση της ποδοκνημικής. Πάντα η εφαρμογή ξεκινάει και τελειώνει με ψυχρό νερό.
2. Ηλεκτροθεραπεία (αναλγητικά ρεύματα TENS, ηλεκτρικός μυικός ερεθισμός, υπέρηχοι, Laser) στο γαστροκνήμιο και υποκνημίδιο μυ, μαζί με την κοινή κατάφυση τους τον Αχίλλειο τένοντα.
3. Μάλαξη των εμπλεκόμενων μυικών ομάδων. Προτιμάμε την εγκάρσια μάλαξη και τις ανατρίψεις στο σημείο του τένοντα που έχει εντοπιστεί το πρόβλημα.
4. Μυική ενδυνάμωση των παραπάνω μυών, και των ανταγωνιστών τους (π.χ. πρόσθιος κνημιαίος) προοδευτικά αυξανόμενης έντασης και διάρκειας. Ξεκινάμε τις πρώτες μέρες με ισομετρικές και αργότερα προχωρούμε σε ισοτονικές ασκήσεις κλειστής και ανοιχτής αλυσίδας.
5. Διάταση των βραχυμένων μυών (γαστροκνημίου-υποκνημίδιου). Στον αθλητισμό επιλέγεται συνήθως η P.N.F. διάταση (κράτα-χαλάρωσε-διάταση) με ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα. Επιπλέον διδάσκουμε στην αθλήτρια αυτοδιατάσεις που θα τις εκτελεί μόνη της πριν και μετά από κάθε αθλητική δραστηριότητα.
Προσέχουμε η διάταση να γίνεται πάντα μέχρι τα όρια του πόνου.
6. Εφαρμογή ψυχρού στους διατεταμένους μύες. Μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα ψυχρό επίθεμα τυλιγμένο με μία πετσέτα για 10 λεπτά περίπου.
7. Επανεκπαίδευση ιδιοδεκτικότητας με διάφορες ασκήσεις ισορροπίας. Οι ασκήσεις ισορροπίας εκτελούνται από την πρώτη κιόλας συνεδρία και συνεχίζονται μέχρι την τελευταία με σταδιακά αυξανόμενη δυσκολία. Στο στάδιο αυτό καλό είναι να δίνεται ιδιαίτερη έμφαση αφού θα βοηθήσει στην πρόληψη επανατραυματισμού του μέλους.
8. Τέλος επιδιώκουμε να διορθώσουμε τυχόν ανωμαλίες της φυσιολογικής θέσης του ποδιού με κατάλληλα ορθοτικά μέσα αν κριθεί αναγκαίο.

Άξια αναφοράς είναι και η πρόληψη:
• Καλή προθέρμανση.
• Διατάσεις πριν και μετά την άσκηση.
• Taping ποδοκνημικής άρθρωσης.
• Ανάπαυση μετά από έντονη άσκηση ή ενόχληση στον Αχίλλειο τένοντα.

Διαβάστε περισσότερα...