Οι κιρσοί των κάτω άκρων είναι η συχνότερη περιφερική αγγειοπάθεια στον άνθρωπο, όπου παρατηρείται παθολογική αύξηση του μήκους και της διαμέτρου των φλεβών. Άλλες παθολογικές αλλοιώσεις είναι η πάχυνση και η μείωση της ελαστικότητας του τοιχώματος τους, σε συνδυασμό με ατροφία η ρίκνωση των βαλβίδων. Όλα αυτά έχουν σαν συνέπεια να λιμνάζει το αίμα στην περιφέρεια με κίνδυνο τον σχηματισμό θρόμβων. Ανάλογα με την αιτιολογία τους οι κιρσοί ταξινομούνται σε ιδιοπαθείς (αγνώστου αιτιολογίας), πρωτοπαθείς και δευτεροπαθείς.
Πιθανά αίτια των πρωτοπαθών είναι η κληρονομικότητα, η φυλή (συχνά στους λευκούς, σπανιότερα στους νέγρους ή ασιάτες), η διατροφή, η παχυσαρκία, η ηλικία, και το επάγγελμα (ορθοστασία). Οι δευτεροπαθείς κιρσοί σχηματίζονται μετά από βλάβη του εν τω βάθει φλεβικού συστήματος με κύρια αίτια τη φλεφοθρόμβωση, την κύηση, και τα αρτηριοφλεβώδη συρίγγια.
Η κλινική εικόνα του ασθενή περιλαμβάνει συμπτώματα όπως πόνο ή αίσθημα βάρους στις κνήμες, κόπωση στα κάτω άκρα, οίδημα, και αλλαγή χρώματος του δέρματος. Είναι προφανές ότι τα συμπτώματα γίνονται εντονότερα μετά από ορθοστασία ή επαφή σε θερμό περιβάλλον.
Η θεραπευτική παρέμβαση των κιρσών είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική. Συντηρητικά ο ασθενής εφαρμόζει τα ακόλουθα:
• Ανάπαυση και ανάρροπη θέση των κάτω άκρων.
• Χρήση ελαστικών καλτσών ή επιδέσμων κατά την ορθοστασία ή τη βάδιση.
• Σκληρυντικές ενέσεις μετά από εντολή του γιατρού.
• Ασκήσεις μυϊκής αντλίας (κάμψη-έκταση ποδοκνημικής με πολλές επαναλήψεις και ελαφριά αντίσταση) με σκοπό να βοηθήσουμε την επιστροφή του αίματος στην καρδιά.
Τέλος, ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει την επαφή του γενικά με τη θερμότητα διότι έτσι το πρόβλημα δυσχεραίνεται, με την περαιτέρω αύξηση της παθολογικής διαστολής των φλεβών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου