Μέθοδος Bobath

Η μέθοδος Bobath, είναι μια νευροεξελιγκτική μέθοδος αντιμετώπισης, που απευθύνεται τόσο στα παιδιά και βρέφη, όσο και στους ενήλικες, με βλάβη στο κεντρικό νευρικό σύστημα (Κ.Ν.Σ.). Η τεχνική δίνει ερεθίσματα, ώστε να προάγει τη φυσιολογική κινητική αντίδραση, και ταυτόχρονα προσπαθεί να μειώσει τις παθολογικές κινήσεις, καθώς οι τελευταίες, μακροπρόθεσμα μπορούν να μειώσουν τη λειτουργικότητα του ατόμου, επηρεάζοντας βεβαίως, άμεσα την ψυχολογία του.

Το 1943, η φυσικοθεραπεύτρια Berta Bobath και ο σύζυγός της Karel, ψυχίατρος, ανέπτυξαν την τεχνική βάσει της κλινικής τους εμπειρίας. Η συγκεκριμένη τεχνική, αποτελεί μια από τις πιο διαδεδομένες μορφές θεραπείας νευρολογικών παθήσεων, και βασίζεται στη γνώση του κινητικού ελέγχου, της κινητικής εκμάθησης, καθώς και της πλαστικότητας του μυϊκού και του νευρικού ιστού. Θεωρεί βασικά κέντρα ισορροπίας την ωμική ζώνη, και τη λεκάνη. Αργότερα, το 1970, η Dr. Elisabeth Kong και η Mary Quinto, παιδονευρολόγος και φυσιοθεραπεύτρια αντίστοιχα, προσάρμοσαν την τεχνική Bobath, σε νεογνά και βρέφη, τονίζοντας έτσι τη σημασία της πρώιμης παρέμβασης. 

Κύριος στόχος της θεραπευτικής μεθόδου, είναι να ενεργεί το άτομο με αποτελεσματικές αυτοματοποιημένες κινήσεις κατά τις δραστηριότητες του. Επίσης, βασικός στόχος είναι η μείωση της επίδρασης του μη φυσιολογικού μυϊκού τόνου (υποτονία- υπερτονία – σπαστικότητα), ώστε μακροπρόθεσμα να έρθει η αποκατάσταση της λειτουργικότητάς του. Η μέθοδος με χρήση των κατάλληλων τεχνικών (π.χ. παλαμισμός, μεταφορές βάρους, χρήση αισθητικών ερεθισμάτων, τεχνικές αναχαίτησης, διδασκαλία τεχνικών για την καθημερινότητα) βοηθά στην: - Ομαλοποίηση του μυϊκού τόνου - Βελτίωση στατικού ελέγχου - Βελτίωση ισορροπίας - Βελτίωση ενεργητικής και παθητικής κίνησης - Αναχαίτιση λανθασμένου προτύπου και ευθυγράμμιση του κορμού - Διευκόλυνση στάσης του σώματος - Επανεκπαίδευση φυσιολογικών κινήσεων του κορμού, των χεριών και των ποδιών. - Βελτίωση της ψυχικής υγείας, λόγω βελτίωσης της ποιότητας ζωής.

Για να πραγματοποιηθεί λοιπόν η φυσιολογική κίνηση, βασική προϋπόθεση αποτελεί η ομαλοποίηση του μυϊκού τόνου. Μόλις ο μυϊκός τόνος γίνει φυσιολογικός, ο θεραπευτής πραγματοποιεί ασκήσεις που αφορούν τη λειτουργικότητα του ατόμου, την επικοινωνία του, καθώς και βασικών αναγκών όπως η σίτιση (π.χ. ασκήσεις με χρήση κουταλιού). Ο θεραπευτής εντέλει, θα διδάξει στον ασθενή, με ποιό τρόπο θα ενσωματώσει στην καθημερινότητά του, όλα αυτά που έχει διδαχθεί στη διάρκεια των συνεδριών, ώστε να γίνει αυτοεξυπηρετούμενος.