Των Χρήστου Νικήτα Πουλή - Γιάννη Παναγιωτόπουλου
26/06/2011 (δημοσιευμένο στο basketblog.gr)
Η λέξη dope ανάγεται σε μια διάλεκτο της Νότιας Αφρικής. Πρόκειται για ένα υψηλής περιεκτικότητας και ιδιόχειρης κατασκευής αλκοολούχο ποτό, το όποιο χρησιμοποιείτο ως διεγερτικό σε θρησκευτικές τελετές. Ο ορός doping (ντόπινγκ) εμφανίζεται για πρώτη φόρα σε αγγλικό λεξικό το 1869, όπου προσδιορίζεται ως ένα μείγμα από όπιο και άλλα είδη ναρκωτικών ουσιών, για χρήση σε αγώνες ιπποδρόμου.
Σήμερα ο αγγλικός όρος doping προσδιορίζεται ως η χορήγηση σε αθλητή, ή η χρήση από αυτόν ενός απαγορευμένου μέσου (ουσίας ή μεθόδου), με σκοπό την τεχνητή (παροδική ή μη) βελτίωση της αγωνιστικής του ικανότητας, απόδοσης ή διάθεσης, κατά τη διάρκεια αγώνων, ή κατά το στάδιο τις προπονητικής προετοιμασίας του.
Με την ευρύτερη έννοια του όρου, το "ντόπινγκ" συναντάται από τους αρχαίους χρόνους, όπου οι αθλητές έκαναν ιδιαίτερη προσπάθεια για τη βελτίωση των φυσικών τους ικανοτήτων. Ο Γάιος Πλίνιος Σεκούνδος αναφέρει ότι οι δρομείς μετά από 24 ώρες νηστείας, 3 ημέρες πριν από τους αγώνες έπιναν ένα βρασμένο ζωμό από αίμα σφαγμένων ζώων! Επίσης υπάρχουν μαρτυρίες του Φιλόστρατου και του Γαληνού, περί βοτάνων και μανιταριών.
Οι πρώτες πληροφορίες χρησιμοποίησης μεθόδων συγχρόνου "ντόπινγκ" ξεκινούν το 1865 σε κολυμβητικούς αγώνες στα κανάλια του Άμστερνταμ. Την ίδια περίοδο εντοπίζονται περιστατικά "ντόπινγκ" και σε ποδηλατικούς αγώνες των 6 ήμερων.
Το 1879 αναφέρονται μίγματα με βάση την καφεΐνη από Γάλλους κολυμβητές. Στα μέσα του 19ου αιώνα και στην αρχή του 2ου παγκόσμιου πόλεμου εμφανίζονται περιοδικές αναφορές για τη χρήση από αθλητές της καφεΐνης,της στρυχνίνης, του αιθέρα, της αλκοόλης, της ζάχαρης, καθώς και της νιτρογλυκερίνης!
Τα τρία αυτοχορηγούμενα ψυχοδραστικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται περισσότερο είναι: η αλκοόλη, η νικοτίνη και η καφεΐνη (έχει αναφερθεί ότι η καφεΐνη χρησιμοποιείται ως διεγερτικό από τη λίθινη εποχή).
Μια νέα διάσταση του "ντόπινγκ" εμφανίζεται το 2ο ήμισυ της 10ετιας του '50 και σχετίζεται με τη χρήση των αναβολικών στεροειδών (αναβολικά στο ευρύ κοινό). Η χρήση τους ξεκίνα από τις ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση.
Για πρώτη φόρα στην ιστορία του αθλητισμού, μια αναβολική ουσία δεν λαμβανόταν κατά τη διάρκεια του αγώνα για την αύξηση της επίδοσης, αλλά κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Η εκτεταμένη χρήση φάρμακων, αλλά και άλλων ουσιών ή μεθόδων στον αθλητισμό, άρχισε τη 10ετια του '60. Εν ολίγοις, η ιστορία του ντόπινγκ, που αρχίζει να υφίσταται ή μάλλον προσδιορίζεται ως όρος το 1869, αποκτά χαρακτήρα προβλήματος το 1960.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960 (Ρώμη) εντοπίστηκαν, από αμερικανικής πλευράς, οι πρώτοι αθλητές που είχαν πάρει αναβολικά. Το πρόβλημα συνεχίζεται και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 (Τόκιο) και επιδεινώνεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 (Μεξικό).
Σε αυτούς του Μονάχου (1972) αποκτά πλέον ανεξέλεγκτο χαρακτήρα και ονομάζεται... μάστιγα , με αποτέλεσμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1972 να χαρακτηριστούν ως οι "Ολυμπιακοί Αγώνες των ΑΝΑΒΟΛΙΚΩΝ".
Διαβάστε περισσότερα...
“Καλώς ήρθατε στο blog Physical Relief Panagiotopoulos (prpanagiotopoulos.blogspot.com). Το blog PRP, που αποτελεί προέκταση του site PhysicalRelief.gr, παρουσιάζει κυρίως φυσικοθεραπευτικά θέματα, καθώς και τα νεότερα βίντεο από το YouTube κανάλι μου, όπου μπορείτε να κάνετε Εγγραφή - Subscribe (δωρεάν), για να μείνετε συντονισμένοι!! Ο δρόμος για την αποκατάσταση των παθήσεων και την αντιμετώπιση του πόνου, δεν είναι πάντα αυτοκινητόδρομος με μεγάλες ευθείες, αλλά συχνά είναι ένας δύσβατος χωματόδρομος με πολλές στροφές. Καλείται λοιπόν ο φυσικοθεραπευτής, σε συνεργασία με τον ιατρό, και εφοδιασμένος με γνώσεις, εξοπλισμό, υπομονή, να διανύσει τον εκάστοτε δρόμο με επιτυχία. Αργά ή γρήγορα όμως, το χαμόγελο του ασθενή τον ανταμείβει...” Ιωάννης Παναγιωτόπουλος
Κυριακή 26 Ιουνίου 2011
Η ιστορία του ντόπινγκ
Σάββατο 18 Ιουνίου 2011
Parkinson και βελτίωση βάδισης
Οι πιο πολλοί θα έχετε μια γενική εικόνα ενός ατόμου με νόσο Parkinson, από το κοντινό σας περιβάλλον. Είναι η πιο γνωστή νευρολογική νόσος του εξωπυραμιδικού συστήματος (βασικά γάγγλια). Το πυραμιδικό σύστημα είναι υπεύθυνο για την εκούσια κινητικότητα του σώματος, και το εξωπυραμιδικό ευθύνεται για την ποιότητα-αρμονία των κινήσεων και την αυτοματοποίησή τους. Έχουμε λοιπόν μια εκφυλιστική καταστροφή των νευρικών κυττάρων του εξωπυραμιδικού, λόγω της φυσιολογικής γήρανσης, που οδηγεί σε έλλειψη ντοπαμίνης. Η ντοπαμίνη είναι μια ουσία που σχετίζεται άμεσα με την κινητικότητα του ατόμου, αφού δίνει το <<σύνθημα>> για την έναρξη και τον τερματισμό μιας κίνησης.
Χαρακτηριστική κλινική εικόνα ενός παρκινσονικού ατόμου είναι ο τρόμος ηρεμίας, η βραδυκινησία, η κακή ισορροπία, το μικρό μήκος βήματος και η δυσκαμψία των αρθρώσεων. Λόγω της δυσκολίας να πραγματοποιήσει κινήσεις ο ασθενής, <<τεμπελιάζει>> με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση κινητικών ελλειμμάτων.
Η φαρμακευτική θεραπεία της νόσου που θα προτείνει ο γιατρός, βασίζεται κυρίως στην L-ντόπα, η οποία μετατρέπεται σε ντοπαμίνη εντός του εγκεφάλου. Στόχος του νευρολόγου που παρακολουθεί τον ασθενή είναι να ελέγξει τα συμπτώματα του Parkinson. Πέρα από την ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη του ασθενή, κρίνεται αναγκαία η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση. Ο φυσικοθεραπευτής πρέπει να είναι ενήμερος για τη χρονική στιγμή που η φαρμακευτική δράση βρίσκεται στην ύψιστη φάση της, για να προγραμματίσει τη συνεδρία.
Παρακάτω αναφέρονται μερικές τεχνικές βελτίωσης βάδισης που επιστρατεύει ο φυσικοθεραπευτής:
• Οπτικά ερεθίσματα όπως διακεκομμένες γραμμές (π.χ. αυτοκόλλητες ταινίες σε απόσταση μήκους βήματος).
• Βάζουμε ένα οπτικό στόχο με τα μάτια του ασθενή στραμμένα σε αυτόν (π.χ. πάμε στην απέναντι πόρτα).
• Ακουστικά, λεκτικά ή ακόμα και μουσικά ερεθίσματα κατά τη βάδιση. (π.χ. τοποθέτηση καρφιών στο τακούνι των υποδημάτων ώστε να ακούγεται ήχος και να δίνει ρυθμό στον ασθενή)
• Επιδιώκουμε ο ασθενής να είναι συγκεντρωμένος και να μην του αποσπά κάτι την προσοχή.
Πέρα από τη βάδιση ο φυσικοθεραπευτής θα εκπαιδεύσει το άτομο να εκτελεί βασικές λειτουργικές δραστηριότητες όπως η μεταφορά του από την ύπτια στην πλάγια ή καθιστή θέση, καθώς και στην έγερση του στην όρθια θέση.
Διαβάστε περισσότερα...
Χαρακτηριστική κλινική εικόνα ενός παρκινσονικού ατόμου είναι ο τρόμος ηρεμίας, η βραδυκινησία, η κακή ισορροπία, το μικρό μήκος βήματος και η δυσκαμψία των αρθρώσεων. Λόγω της δυσκολίας να πραγματοποιήσει κινήσεις ο ασθενής, <<τεμπελιάζει>> με αποτέλεσμα την περαιτέρω αύξηση κινητικών ελλειμμάτων.
Η φαρμακευτική θεραπεία της νόσου που θα προτείνει ο γιατρός, βασίζεται κυρίως στην L-ντόπα, η οποία μετατρέπεται σε ντοπαμίνη εντός του εγκεφάλου. Στόχος του νευρολόγου που παρακολουθεί τον ασθενή είναι να ελέγξει τα συμπτώματα του Parkinson. Πέρα από την ιατρική και ψυχολογική υποστήριξη του ασθενή, κρίνεται αναγκαία η φυσικοθεραπευτική παρέμβαση. Ο φυσικοθεραπευτής πρέπει να είναι ενήμερος για τη χρονική στιγμή που η φαρμακευτική δράση βρίσκεται στην ύψιστη φάση της, για να προγραμματίσει τη συνεδρία.
Παρακάτω αναφέρονται μερικές τεχνικές βελτίωσης βάδισης που επιστρατεύει ο φυσικοθεραπευτής:
• Οπτικά ερεθίσματα όπως διακεκομμένες γραμμές (π.χ. αυτοκόλλητες ταινίες σε απόσταση μήκους βήματος).
• Βάζουμε ένα οπτικό στόχο με τα μάτια του ασθενή στραμμένα σε αυτόν (π.χ. πάμε στην απέναντι πόρτα).
• Ακουστικά, λεκτικά ή ακόμα και μουσικά ερεθίσματα κατά τη βάδιση. (π.χ. τοποθέτηση καρφιών στο τακούνι των υποδημάτων ώστε να ακούγεται ήχος και να δίνει ρυθμό στον ασθενή)
• Επιδιώκουμε ο ασθενής να είναι συγκεντρωμένος και να μην του αποσπά κάτι την προσοχή.
Πέρα από τη βάδιση ο φυσικοθεραπευτής θα εκπαιδεύσει το άτομο να εκτελεί βασικές λειτουργικές δραστηριότητες όπως η μεταφορά του από την ύπτια στην πλάγια ή καθιστή θέση, καθώς και στην έγερση του στην όρθια θέση.
Διαβάστε περισσότερα...
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011
10 Συμβουλές για το τζόκινγκ
1. Τα άτομα που πάσχουν από κάποια χρόνια καρδιοαναπνευστική διαταραχή, καθώς και τα άτομα άνω των 35 ετών πρέπει να υποβάλλονται σε ιατρικό test πριν αρχίσουν αθλητικές δραστηριότητες όπως το τζόκινγκ (ρυθμικό αργό τρέξιμο).
2. Εάν κάνετε δίαιτα θα χάσετε πιο εύκολα λιπώδη ιστό σε συνδυασμό με το τζόκινγκ.
3. Επιβάλλεται να πίνετε υγρά πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά το τζόκινγκ ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
4. Φροντίστε να κάνετε ένα ντους όσο το δυνατό γρηγορότερα μετά το τζόκινγκ.
5. Επιλέξτε μαλακές επιφάνειες εδάφους χωρίς ανωμαλίες ή εμπόδια, όπως ταρτάν, χώμα, χαλίκι, για να μην καταπονούνται πολύ οι αρθρώσεις σας.
6. Προτιμήστε πολύ πρωινές ώρες ή πολύ βραδινές ώρες για το τζόκινγκ όταν δηλαδή τα επίπεδα CO2 στην ατμόσφαιρα είναι μειωμένα. Να λαμβάνετε πάντως υπόψη ότι πρέπει να έχουν περάσει 2 ώρες τουλάχιστον από το τελευταίο γεύμα σας.
7. Τα αθλητικό υπόδημα προτείνετε να είναι εύκαμπτο στο μπροστινό μέρος του. Σε σκληρές επιφάνειες (άσφαλτος) η σόλα πρέπει να είναι παχιά και μαλακή, ενώ σε μαλακές επιφάνειες (χαλίκι) να είναι ελάχιστα πιο σκληρή. Προσαρμόστε επίσης, την ένδυσή σας ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.
8. Αφού κάνετε μερικούς γύρους για προθέρμανση, πραγματοποιείστε διατάσεις σε μύες όπως τετρακέφαλοι, προσαγωγοί, ισχιοκνημιαίοι, και γαστροκνήμιοι.
9. Για τους αρχάριους τον πρώτο καιρό μια καλή διάρκεια τζόκινγκ είναι τα 15 λεπτά συνεχόμενα φτάνοντας σταδιακά τη μισή ώρα, με συχνότητα 2-3 φορές την εβδομάδα.
10.Τέλος για να είναι αποτελεσματική η ένταση του τζόκινγκ, η καρδιακή συχνότητα φτάνει το 70% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας (Max HR = 220- Ηλικία). Για παράδειγμα ένας εικοσάχρονος θα ασκηθεί με καρδιακή συχνότητα 70% του 200 = 140 παλμούς/λεπτό. Αν παρατηρηθεί έντονο λαχάνιασμα ή αύξηση της καρδιακής συχνότητας πέρα από το επιτρεπτό όριο απλώς περπατήστε.
Καλό τρέξιμο!!
Διαβάστε περισσότερα...
2. Εάν κάνετε δίαιτα θα χάσετε πιο εύκολα λιπώδη ιστό σε συνδυασμό με το τζόκινγκ.
3. Επιβάλλεται να πίνετε υγρά πριν, κατά τη διάρκεια, και μετά το τζόκινγκ ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες.
4. Φροντίστε να κάνετε ένα ντους όσο το δυνατό γρηγορότερα μετά το τζόκινγκ.
5. Επιλέξτε μαλακές επιφάνειες εδάφους χωρίς ανωμαλίες ή εμπόδια, όπως ταρτάν, χώμα, χαλίκι, για να μην καταπονούνται πολύ οι αρθρώσεις σας.
6. Προτιμήστε πολύ πρωινές ώρες ή πολύ βραδινές ώρες για το τζόκινγκ όταν δηλαδή τα επίπεδα CO2 στην ατμόσφαιρα είναι μειωμένα. Να λαμβάνετε πάντως υπόψη ότι πρέπει να έχουν περάσει 2 ώρες τουλάχιστον από το τελευταίο γεύμα σας.
7. Τα αθλητικό υπόδημα προτείνετε να είναι εύκαμπτο στο μπροστινό μέρος του. Σε σκληρές επιφάνειες (άσφαλτος) η σόλα πρέπει να είναι παχιά και μαλακή, ενώ σε μαλακές επιφάνειες (χαλίκι) να είναι ελάχιστα πιο σκληρή. Προσαρμόστε επίσης, την ένδυσή σας ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες.
8. Αφού κάνετε μερικούς γύρους για προθέρμανση, πραγματοποιείστε διατάσεις σε μύες όπως τετρακέφαλοι, προσαγωγοί, ισχιοκνημιαίοι, και γαστροκνήμιοι.
9. Για τους αρχάριους τον πρώτο καιρό μια καλή διάρκεια τζόκινγκ είναι τα 15 λεπτά συνεχόμενα φτάνοντας σταδιακά τη μισή ώρα, με συχνότητα 2-3 φορές την εβδομάδα.
10.Τέλος για να είναι αποτελεσματική η ένταση του τζόκινγκ, η καρδιακή συχνότητα φτάνει το 70% της μέγιστης καρδιακής συχνότητας (Max HR = 220- Ηλικία). Για παράδειγμα ένας εικοσάχρονος θα ασκηθεί με καρδιακή συχνότητα 70% του 200 = 140 παλμούς/λεπτό. Αν παρατηρηθεί έντονο λαχάνιασμα ή αύξηση της καρδιακής συχνότητας πέρα από το επιτρεπτό όριο απλώς περπατήστε.
Καλό τρέξιμο!!
Διαβάστε περισσότερα...
Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011
Κάλεσμα Π.Σ.Φ.
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών καλεί τους συναδέλφους σε συγκέντρωση για τα θέματα του κλάδου στις 19/6/2011 και ώρα 10:00 π.μ στο αμφιθέατρο του νοσοκομείου Ν.Ι.Μ.Τ.Σ.. Η παρουσία μας κρίνεται απαραίτητη.
Διαβάστε περισσότερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)