“Καλώς ήρθατε στο blog Physical Relief Panagiotopoulos (prpanagiotopoulos.blogspot.com). Το blog PRP, που αποτελεί προέκταση του site PhysicalRelief.gr, παρουσιάζει κυρίως φυσικοθεραπευτικά θέματα, καθώς και τα νεότερα βίντεο από το YouTube κανάλι μου, όπου μπορείτε να κάνετε Εγγραφή - Subscribe (δωρεάν), για να μείνετε συντονισμένοι!! Ο δρόμος για την αποκατάσταση των παθήσεων και την αντιμετώπιση του πόνου, δεν είναι πάντα αυτοκινητόδρομος με μεγάλες ευθείες, αλλά συχνά είναι ένας δύσβατος χωματόδρομος με πολλές στροφές. Καλείται λοιπόν ο φυσικοθεραπευτής, σε συνεργασία με τον ιατρό, και εφοδιασμένος με γνώσεις, εξοπλισμό, υπομονή, να διανύσει τον εκάστοτε δρόμο με επιτυχία. Αργά ή γρήγορα όμως, το χαμόγελο του ασθενή τον ανταμείβει...” Ιωάννης Παναγιωτόπουλος

Κυριακή 18 Αυγούστου 2019

Η άσκηση σε παιδιά με Αυτισμό

O όρος αυτισμός προέρχεται από την λέξη εαυτός, και περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανό παιδοψυχίατρο L. Kanner το 1943. Πρόκειται για μία αναπτυξιακή διαταραχή του εγκεφάλου, ενώ η αιτία της εν λόγω κατάστασης παραμένει άγνωστη έως και σήμερα, αν και έχουν διατυπωθεί διάφορες θεωρίες για τα πιθανά αίτια. Η επιστημονική κοινότητα, διερευνά κυρίως βιολογικούς, νευρολογικούς, και κληρονομικούς παράγοντες, επειδή η έναρξη της διαταραχής είναι αρκετά πρώιμη.

Όταν μιλάμε για τον αυτισμό, αναφερόμαστε σε ένα φάσμα, γιατί τόσο το είδος όσο και η ένταση των συμπτωμάτων των ατόμων αυτών, ποικίλουν. Το Φάσμα των Αυτιστικών Διαταραχών (ΦΑΔ), είναι ένας όρος – ομπρέλα, των αναπτυξιακών διαταραχών που επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο το άτομο αντιλαμβάνεται τις διάφορες καταστάσεις που το περιβάλλουν, ενώ δεν επηρεάζει καθόλου την εξωτερική εμφάνιση του ατόμου.

Το φάσμα κυμαίνεται από τα ανώτερα νοητικά επίπεδα (σύνδρομο Asperger) έως τις βαρύτερες μορφές (σύνδρομο Κanner – κλασσικός αυτισμός). Υπάρχουν όμως, κάποια κοινά χαρακτηριστικά των ατόμων με αυτισμό όπως, δυσκολίες στις κοινωνικές σχέσεις, άρση κοινωνικών αναστολών, δυσκολίες στην λεκτική και μη λεκτική επικοινωνία, δυσκολίες σε οποιαδήποτε αλλαγή της ρουτίνας, δεν χρησιμοποιούν σχεδόν ποτέ τη βλεμματική επαφή, συνδέονται πάρα πολύ με κάποια αντικείμενα, και έχουν μειωμένο ενδιαφέρον για παιχνίδι, που συνήθως εμφανίζεται στα 3 πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού.

Η σωματική άσκηση, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπευτικής προσέγγισης των ατόμων με αυτισμό. Προφανώς τα οφέλη της άσκησης, είναι ίδια με αυτά που ισχύουν σε όλους τους ανθρώπους, και τα έχουμε αναφέρει επανειλημμένως. Επιβάλλεται ωστόσο, ένας σωστός σχεδιασμός της θεραπευτικής παρέμβασης, διότι τα παιδιά με αυτισμό θέλουν λεπτή μεταχείρηση.

Τα κριτήρια που λαμβάνουμε υπόψη, είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή προτιμήσεις του κάθε παιδιού, το είδος του φάσματος, καθώς και το επίπεδο των νοητικών ή κινητικών του ικανοτήτων. Γενικά, τα άτομα με αυτισμό, δείχνουν να λειτουργούν καλύτερα σε δομημένα πλαίσια, ανεξαρτήτως ατομικού και ομαδικού αθλήματος ή της άσκησης που καλούνται να συμμετάσχουν.

Παρατηρούμε ότι μετά από μια μέτρια αερόβια δραστηριότητα, παρουσιάζουν εκτός από τα σωματικά οφέλη, αύξηση της προσοχής, θετικά αποτελέσματα συμπεριφοράς, και βεβαίως βελτίωση στις κοινωνικές συναναστροφές τους. Να τονίσουμε επίσης, ότι η άσκηση σε παιδιά με αυτισμό έχει αρκετές δυσκολίες και αποτελεί μία πρόκληση για τους θεραπευτές.

Ακριβώς γι΄αυτό το λόγο, δίνουμε στο παιδί μία απλή σαφή εντολή κάθε φορά, αφαιρούμε ό,τι μπορεί να τους αποσπάσει την προσοχή, αποφεύγουμε εκπλήξεις ή αυτοσχεδιασμούς, ενώ μπορεί να χρειαστεί να επαναλάβουμε τη άσκηση αρκετές φορές. Ιδανικά αθλήματα για τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού είναι η κολύμβηση, ο στίβος, η ποδηλασία, η ιππασία, και οι πολεμικές τέχνες.

Συνοψίζοντας, η βασική αρχή για κάθε παιδί με αυτισμό, είναι ο εξατομικευμένος σχεδιασμός θεραπευτικής παρέμβασης σε οποιαδήποτε δομή βρίσκεται, όπως κέντρο ημέρας, παιδικό σταθμό, νηπιαγωγείο ή σχολείο. Οι γονείς μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τους ειδικούς θεραπευτές, πρέπει να εργαστούν ομαδικά και να έχουν συνεχή επικοινωνία μεταξύ τους. Τέλος, τα παιδιά με αυτισμό μπορεί παράλληλα να παρουσιάζουν εικόνα Διαταραχής Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ). 


ΠΗΓΗ: www.psychorropia.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Η σημασία της άσκησης σε παιδιά με ΔΕΠΥ

Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ), είναι μια νευρολογική διαταραχή του εγκεφάλου, που εμφανίζεται στα παιδιά και συχνά συνεχίζεται στην ενήλικη ζωή, με λιγότερο έντονα συμπτώματα. Η κλινική εικόνα των ατόμων με ΔΕΠΥ, οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιες νευρωνικές συνάψεις δε λειτουργούν σωστά. Αρκετές επιστημονικές μελέτες, δείχνουν μια εγκεφαλική δυσλειτουργία, ειδικότερα στον προμετωπιαίο φλοιό καθώς και στις συνδέσεις του, με τα βασικά γάγγλια.

Τα συμπτώματα διαφέρουν από παιδί σε παιδί, αλλά γενικότερα υπάρχει ένας συνδυασμός αδυναμίας συγκέντρωσης, υπερκινητικότητας, και παρορμητικότητας. Λόγω της φύσης των συμπτωμάτων, η διάγνωση γίνεται συνήθως στην ηλικία των 3-5 ετών, όταν τα παιδιά ξεκινούν το παιδικό σταθμό ή το σχολείο, γι’ αυτό το λόγο συνήθως οι δάσκαλοι είναι αυτοί, που πρώτοι υποψιάζονται την ΔΕΠΥ. Αν παρατηρηθεί μια περίεργη συμπεριφορά, οι δάσκαλοι ενημερώνουν τους γονείς και εκείνοι με τη σειρά τους, οφείλουν να επισκεφθούν κάποιον παιδοψυχίατρο ή παιδίατρο, ώστε να επιβεβαιώσει την ΔΕΠΥ ή να διαγνώσει αν συμβαίνει κάτι άλλο.

Σε περίπτωση που τελικά διαγνωστεί το παιδί με ΔΕΠΥ, τότε θα πρέπει να υπάρξει συνεργασία με το σχολείο του. Στο πλάνο της θεραπείας το παιδί θα πρέπει να παρακολουθείται από τον γονιό, τον δάσκαλο και τη νοσηλεύτρια του σχολείου. Κομβικής σημασίας βέβαια είναι, η ενσωμάτωση της άσκησης, στη ρουτίνα ενός παιδιού με ΔΕΠΥ.

Η σωματική άσκηση, αποτελεί ένα σημαντικό μη φαρμακευτικό μέσο θεραπείας της ΔΕΠΥ. Συγκεκριμένα, συνιστάται καθημερινή αερόβια άσκηση (κολύμβηση, τζόκινγκ, ποδήλατο), ενώ θεωρείται ότι τα ατομικά αθλήματα είναι πιο κατάλληλα για τα παιδιά με ΔΕΠΥ σε σχέση με τα ομαδικά αθλήματα, αφού εκεί μπορούν να αποδώσουν καλύτερα. Τα ομαδικά αθλήματα που απαιτούν σωματική επαφή (π.χ. μπάσκετ, ποδόσφαιρο) δεν είναι η καταλληλότερη επιλογή, εκτός κι αν στόχος είναι η κοινωνικοποίηση και η συγκέντρωση του παιδιού.

Γνωρίζουμε ότι η άσκηση εκτός από τα σωματικά οφέλη, ενισχύει την εγκεφαλική λειτουργία. Ειδικότερα, βελτιώνει την αιματική ροή του εγκέφαλου, και ταυτόχρονα εκλύονται νευροδιαβιβαστές όπως η ντοπαμίνη, που μας βοηθούν να σκεφτόμαστε, να συγκεντρωνόμαστε, να ελέγχουμε τις κινήσεις μας, και τη συμπεριφορά μας. Είναι προφανές, ότι η άσκηση επιτρέπει στα παιδιά να εκτονώνουν την ενέργεια τους, κάτι που μειώνει την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα που συνδέεται με την ΔΕΠΥ. Ιδιαίτερα ωφέλιμη είναι η άσκηση στον ψυχοκοινωνικό τομέα του παιδιού με ΔΕΠΥ, αφού δυσκολεύεται στην κοινωνικοποίησή του με τα άλλα παιδιά.

Επιστήμονες παρακολούθησαν, για περίπου τρεις μήνες, περίπου 200 μαθητές (με ΔΕΠΥ ή χωρίς) από το νηπιαγωγείο ως την δευτέρα τάξη. Τα παιδιά που έκαναν μέτρια ως έντονη φυσική δραστηριότητα ωφελήθηκαν σε μεγαλύτερο εύρος αποτελεσμάτων στις απαιτήσεις του σχολείου σχετικά με τα παιδιά που πραγματοποιούσαν καθιστικές δραστηριότητες. Επιπλέον, τα 2/3 των γονέων και δασκάλων δήλωσαν ότι παρατήρησαν συνολική βελτίωση στη συμπεριφορά των παιδιών.

Συμπεραίνουμε λοιπόν ότι, η ΔΕΠΥ είναι μία πολυσύνθετη κατάσταση που απαιτεί συνεργασία γονέων – εκπαιδευτικών – επιστημόνων υγείας, και ολιστική προσέγγιση του παιδιού, που εκτός από τις φαρμακευτικές θεραπείες, θα εντάξει στη ζωή του δραστηριότητες που θα το βοηθήσουν, να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις διάφορες δυσκολίες που προαναφέραμε.

ΠΗΓΗ: www.eidikospaidagogos.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 16 Αυγούστου 2019

Eρωτηματολόγιο αυτοαξιολόγησης φροντιστών ανθρώπων με άνοια (Panagiotopoulos I., 2019)

Ονομ/μο:………………………………………………
Στις ερωτήσεις που ακολουθούν, επιλέξτε τη σωστή απάντηση.

1. Η άνοια είναι:
Α. Φυσιολογική διαδικασία της γήρανσης.
Β. Ένα σύνολο συμπτωμάτων, από κάποια πάθηση.
Γ. Μία συγκεκριμένη πάθηση.

2. Η άνοια εξελίσσεται συνήθως σε:
Α. 1 στάδιο.
Β. 2 στάδια .
Γ. 3 στάδια .

3. Κάθε στάδιο, με τη σωστή αντιμετώπιση, διαρκεί περίπου:
A. 1 έτος.
Β. 3 έτη.
Γ. 6 έτη. 


4. Η νόσος Alzheimer μπορεί να:
A. Αντιμετωπιστεί.
Β. Θεραπευθεί.
Γ. Διαγνωσθεί με ακρίβεια 100%.

5. H νόσος Alzheimer είναι η συνηθέστερη πάθηση σε ποσοστό περίπου:
A. 30%.
B. 50%.
Γ. 70%.


6. Η νόσος Αlzheimer μπορεί να προληφθεί:
A. Με νοητικές ασκήσεις, όπως το διάβασμα.
Β. Με τακτική σωματική άσκηση.
Γ. Με τη μεσογειακή διατροφή.
Δ. Με κοινωνικές συναναστροφές.
Ε. Φροντίζοντας την καρδιά μας.
ΣΤ. Όλα τα παραπάνω.
Ζ. Το Α,Β,Γ


7. Τα φάρμακα που διαθέτουμε σήμερα για τις περισσότερες άνοιες:
A. Θεραπεύουν ριζικά το πρόβλημα.
Β. Καθυστερούν την εξέλιξη της πάθησης.
Γ. Σταματούν την άνοια στο αντίστοιχο στάδιο. 


8. Το φορτίο του φροντιστή ατόμου με άνοια είναι:
A. Σωματικό.
Β. Κοινωνικό.
Γ. Οικονομικό.
Δ. Ψυχολογικό.
Ε. Όλα τα παραπάνω.
ΣΤ. To A,Γ,Δ 


9. Οι μη φαρμακευτικές θεραπείες απευθύνονται:
A. Σε επιλεγμένα άτομα με άνοια, από τη διεπιστημονική ομάδα.
Β. Σε όλα τα άτομα με άνοια.
Γ. Στα άτομα με άνοια που δεν παίρνουν φάρμακα, και αντικαθιστούν τη φαρμακευτική αγωγή. 


10. Επιβαρρυντικός/οί παράγοντας/ες για άνοια είναι:
A. H ηλικία.
Β. Το κάπνισμα.
Γ. Ο σακχαρώδης διαβήτης.
Δ. Οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις.
Ε. Όλα τα παραπάνω.
ΣΤ. Το Α και Β
Ζ. Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.


11. Οι άνθρωποι με άνοια, αναμένεται τα επόμενα χρόνια να αυξηθούν παγκοσμίως εξαιτίας:
A. Tου δημογραφικού προβλήματος.
Β. Του ανθυγιεινού τρόπου ζωής.
Γ. Όλα τα παραπάνω.

Σας ευχαριστούμε για το χρόνο σας.

Απαντήσεις: 1.Β, 2.Γ, 3.Β, 4.Α, 5.Β, 6.ΣΤ, 7.Β, 8.ΣΤ, 9.Α, 10.Ε, 11.Γ


Σκορ: 0-3 (χαμηλό επίπεδο γνώσης)
4-8 (μέτριο επίπεδο γνώσης)
9-11 (υψηλό επίπεδο γνώσης)

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2019

Eποπτικά σεμινάρια φυσικοθεραπείας

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΕΠΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ: ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2019 - ΙΟΥΝΙΟΣ 2020

OΡΓΑΝΩΣΗ: EΡΓΟΜΙΛΩ

ΕΠΙΜΟΡΦΩΤΗΣ:
Ιωάννης Παναγιωτόπουλος PT, BSc, OEP Leader
Φυσικοθεραπευτής – Συγγραφέας
Προϊστ. Φυσ/πείας Μ.Φ.Η.

Το κάθε εποπτικό σεμινάριο, ανάλογα με τη θεματολογία περιλαμβάνει:
• Παρουσίαση θεωρίας σχετική με την κάθε θεματική ενότητα.
• Παρουσίαση σύγχρονων επιστημονικών δεδομένων, για τη λειτουργική αποκατάσταση των ασθενών.
• Μελέτη ατομικής περίπτωσης.
• Συζήτηση, ανάλυση, και προτεινόμενη αντιμετώπιση, για περιστατικά που έχουν αναλάβει οι συμμετέχοντες.

1 – 2. Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια (Α.Ε.Ε.)
Διαχωρισμός Α.Ε.Ε., Αφασίες, Ημιπληγία, Αξιολόγηση Μυϊκού τόνου (Υπερτονία – Σπαστικότητα), Αξιολόγηση κινητικότητας ασθενή, Θέσεις αναχαίτισης παθολογικών προτύπων, Ορθωτικά μέσα, Τεχνικές νευρομυικής διευκόλυνσης, Ασκήσεις λεπτής και αδρής κινητικότητας, Λειτουργική αποκατάσταση 


3.Nευροεκφυλιστικές παθήσεις (ν.Parkinson, Πολλαπλή Σκλήρυνση)
Κλινική εικόνα, Αξιολόγηση, Βελτίωση βάδισης με διάφορες τεχνικές, Σύγχρονες θεραπευτικές μέθοδοι, Τεχνικές μετακίνησης ασθενή


4.Άνοιες στην τρίτη ηλικία (ν. Alzheimer)
Τι είναι άνοια και τα στάδιά της, Αξιολόγηση νόησης, Το φορτίο του φροντιστή ενός ατόμου με άνοια, Ο ρόλος της σωματικής άσκησης στην άνοια, Ασκήσεις διπλού έργου (dual task), Ασκήσεις οπτικοκινητικού συντονισμού, Διαδραστικά παιχνίδια, Εxergames, Tα οφέλη της άσκησης στην τρίτη ηλικία


5.Κακώσεις κεντρικού νευρικού συστήματος (Κ.Ν.Σ.)
Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις (Κ.Ε.Κ.), Κακώσεις νωτιαίου μυελού, Παρέμβαση στη Μ.Ε.Θ., Κλίμακες αξιολόγησης, Παραπληγία, Τετραπληγία, Πρόληψη επιπλοκών κλινοστατισμού. 


6 – 7. Μυοσκελετικές παθήσεις
Αξιολόγηση δύναμης, ιδιοδεκτικότητας, εύρους τροχιάς, πόνου. Οστεοαρθρίτιδα ισχίου/γόνατος/ώμου, Αποκατάσταση αρθροπλαστικής, Σπονδυλική στήλη, Κυφοπλαστική, Οστεοπόρωση, Τροποποιημένο ασκησιολόγιο για οστεοπορωτικούς ασθενείς, Κατάγματα, Πρόληψη πτώσεων, Ασκήσεις ενδυνάμωσης και ισορροπίας, Τενοντοπάθειες, Σαρκοπενία, Μυϊκές συμφύσεις, Φυσικά μέσα, Υδροθεραπεία


8. Αθλητική κάκωση 


9. Aναπνευστική φυσικοθεραπεία (Χ.Α.Π.)

Τα σεμινάρια θα διαρκέσουν από τον Οκτώβριο 2018 μέχρι τον Ιούνιο 2019, θα διεξάγονται μια φορά το μήνα, ημέρα Σάββατο, και στις ώρες 10:00 πμ – 13:00 μμ. Παρακάτω είναι το ενδεικτικό πρόγραμμα. Για τυχόν αλλαγές θα ενημερώνεστε έγκαιρα.
19/10, 16/11, 14/12, 18/1, 15/2, 14/3, 11/4, 9/5, 13/6

Σε κάθε συμμετέχοντα θα δίνεται ηλεκτρονικά το υλικό κάθε συνάντησης και θα λάβει δωρεάν το βιβλίο του Κου Παναγιωτόπουλου "Γηριατρική Φυσικοθεραπεία".

Τόπος διεξαγωγής: "Εργομιλώ", Κοραή 31,Μοσχάτο
τηλ. επικοινωνίας: 210 9420230

Δικαίωμα συμμετοχής: φυσικοθεραπευτές και βοηθοί φυσικοθεραπείας

Κόστος συμμετοχής : 300ευρώ (πληρωμή ως 30/9/2019)

Δηλώσεις συμμετοχής στο ergomilw@hotmail.com (στέλνετε ον/μο, ειδικότητα, πόλη,διεύθυνση,τ.κ., σταθερό,κινητό, αν επιθυμείτε απόδειξη ή τιμολόγιο)
Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

Nόσος Huntington (χορεία του Huntington)

Η νόσος Huntington ή χορεία του Huntington, είναι μια προοδευτική εκφυλιστική νευροπάθεια του εγκεφάλου, κληρονομείται με αυτοσωμικά επικρατή τύπο, επηρεάζει το συντονισμό των μυών, και οδηγεί τελικά σε άνοια. Στατιστικά, οι Ευρωπαίοι είναι η φυλή που προσβάλλεται περισσότερο, σε ποσοστό 1/10.000. Το χαρακτηριστικό της συγκεκριμένης νόσου είναι ο φαινότυπος, που περιλαμβάνει χορειακές κινήσεις, νοητική έκπτωση, και ψυχολογικές διαταραχές.

Συνηθέστερα, η νόσος αρχίζει στην 4η με 5η δεκαετία της ζωής του ατόμου. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται σταδιακά, με μέγιστο προσδόκιμο ζωής τα 20 έτη. Σπανιότερα, η νόσος παρουσιάζεται και σε νεαρά άτομα (νεανική μορφή ή τύπος Westphal). Το γονίδιο Huntington, παρέχει κανονικά τις γενετικές πληροφορίες για μια πρωτεΐνη που ονομάζεται, χαντιγκτίνη . Η μετάλλαξη του γονιδίου, κωδικοποιεί μια διαφορετική μορφή της χαντιγκτίνης, η παρουσία της οποίας οδηγεί σε προοδευτική βλάβη σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.

Πιο αναλυτικά, η ν. Huntington, είναι η επέκταση των τρινουκλεοτιδικών επαναλήψεων CAG (κυτοσίνη –αδενίνη-γουανίνη), στο βραχύ σκέλος του χρωμοσώματος 4. Φυσιολογικά αλληλόμορφα, φέρουν 8-30 τριάδες, ενώ τα πάσχοντα άτομα έχουν 39-75 τριάδες, σε τουλάχιστον ένα χρωμόσωμα. Το CAG είναι ο γενετικός κώδικας για το αμινοξύ γλουταμίνη, οπότε μια σειρά από αυτά έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μιας πολυγλουταμινικής αλυσίδας, που φαίνεται να προσδίδει μία επιβλαβή λειτουργία στην πρωτεΐνη χαντιγκτίνη, με άμεση επίπτωση τη νευροεκφύλιση.

Αφού γίνει η κλινική εξέταση από το γιατρό, γίνεται η διάγνωση στα εργαστήρια μοριακής βιολογίας, με τη μέθοδο PCR. Άλλες εξετάσεις που χρησιμοποιούνται είναι η αξονική τομογραφία (CT), και η μαγνητική τομογραφία (MRI) του εγκεφάλου.

Δυστυχώς μέχρι σήμερα, δεν υπάρχει θεραπεία για τη ν. Huntington, και η 24ωρη φροντίδα είναι μονόδρομος στα προχωρημένα στάδια. Καθώς η νόσος εξελίσσεται με φθίνουσα πορεία, και ο ασθενής αδυνατεί να αυτοεξυπηρετηθεί, επιβάλλεται η προσεκτική διαχείριση του ασθενή από τη διεπιστημονική ομάδα. Συνδυαστικά λοιπόν με τη φαρμακευτική αγωγή του γιατρού, επιστήμονες όπως νοσηλευτές, φυσικοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ψυχολόγοι, καθώς και κοινωνικοί λειτουργοί, καλούνται να βοηθήσουν τον ασθενή από το δικό του τομέα ο καθένας.

Διαβάστε περισσότερα...