Η Τρίτη Δημοτικού συναντάει την Τρίτη Ηλικία

Διαβάστε περισσότερα...

Γυναικεία αθλητική τριάδα

Ο γυναικείος επαγγελματικός αθλητισμός, είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος τα τελευταία χρόνια, και μάλιστα είναι πολύ ανταγωνιστικός. Το υψηλό επίπεδο του πρωταθλητισμού όμως, έχει αρκετές φορές επιπτώσεις στην υγεία των αθλητριών. Ένα από τα προβλήματα που πιθανόν να εμφανιστούν, είναι η γυναικεία αθλητική τριάδα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο, το οποίο παρουσιάζει ταυτόχρονα τρεις διαταραχές, που είναι τα διατροφικά προβλήματα, η αμηνόρροια, καθώς και η οστεοπόρωση.

Σε αθλήματα όπως ο χορός, το καλλιτεχνικό πατινάζ, ή την ενόργανη γυμναστική, απαιτούνται χαμηλά ποσοστά λίπους, έτσι ώστε οι αθλήτριες να έχουν καλύτερη εμφάνιση, αλλά και μεγαλύτερη ευλυγισία. Επιπλέον, στην πετοσφαίριση, στην κολύμβηση, και στο στίβο, απαιτούνται αποκαλυπτικά ρούχα, ενώ στην κωπηλασία ή στις πολεμικές τέχνες, παίζει ρόλο το σωματικό βάρος, διότι η αθλήτρια αν περάσει κάποιο όριο, θα αναγκαστεί να διαγωνιστεί σε άλλη κατηγορία.

Από τα παραπάνω παραδείγματα, καταλαβαίνουμε λοιπόν, ότι οι αθλήτριες στην προσπάθειά τους να πετύχουν ένα χαμηλό σωματικό βάρος, καταφεύγουν συχνά σε επικίνδυνες μεθόδους αδυνατίσματος. Οι διατροφικές διαταραχές, είναι το κυριότερο πρόβλημα που δημιουργεί όλα τα υπόλοιπα. Μειώνοντας την ενεργειακή πρόσληψη από τη διατροφή ή αυξάνοντας την ενεργειακή κατανάλωση από την έντονη άθληση, ή και τα δύο, οι αθλήτριες τελικά οδηγούνται να μην έχουν την απαιτούμενη ενέργεια, σε ένα απαιτητικό αγωνιστικό περιβάλλον.

Μια αθλήτρια με γυναικεία αθλητική τριάδα, θα εμφανίσει συνήθως μειωμένη απόδοση, δυσκολία συγκέντρωσης, εύκολη κόπωση, καθώς και αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος. Να τονίσουμε ότι, η αμηνόρροια (διακοπή έμμηνου ρήσης), δεν θα πρέπει να θεωρείται φυσιολογική απόρροια της δύσκολης προπόνησης, αλλά αντίθετα θα πρέπει να θορυβήσει την αθλήτρια, ώστε να συμβουλευτεί τον αθλητίατρο της ομάδας. Στις αθλήτριες με αμηνόρροια, έχουμε μείωση των οιστρογόνων και αυτό συνεπάγεται τη μείωση της απορρόφησης ασβεστίου, και άρα οστεοπενία. Διαγνωστικά, η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την οστεοπενία ή την οστεοπόρωση, είναι η Διπλής Ενέργειας Απορροφησιομετρία Ακτίνων Χ (DXA).

Συνοψίζοντας τα παραπάνω, συμπεραίνουμε ότι η μείωση της έντασης της προπόνησης με ταυτόχρονη βελτίωση της διατροφής, είναι το κλειδί, για την αποτελεσματική αποκατάσταση του φαύλου κύκλου της γυναικείας αθλητικής τριάδας. Επιβάλλεται φυσικά, η συνεργασία μεταξύ της διεπιστημονικής ομάδας (αθλητίατρος, προπονητής, φυσικοθεραπευτής, ψυχολόγος, διατροφολόγος), καθώς το εν λόγω φαινόμενο έχει πολυσύνθετες αιτίες.

Διαβάστε περισσότερα...

Σύνδρομο κνημιαίου διαμερίσματος και φυσικοθεραπεία

Το σύνδρομο κνημιαίου διαμερίσματος είναι μια δυσάρεστη κατάσταση, που συμβαίνει όταν η πίεση μέσα στα διαμερίσματα των μυών της κνήμης, αυξάνεται σε επικίνδυνα επίπεδα. Αυτή η πίεση μπορεί να μειώσει τη ροή του αίματος, η οποία εμποδίζει το οξυγόνο να φτάσει στους ιστούς, με κίνδυνο τη βλάβη τους. Τα διαμερίσματα είναι ομάδες μυών, νεύρων και αιμοφόρων αγγείων, καλυπτόμενες με τις περιτονίες τους, στα άνω και κάτω άκρα.

Ο ρόλος της περιτονίας, είναι να συγκρατεί και να προστατεύει αυτούς τους ιστούς. Επειδή η περιτονία δεν είναι ελαστική, αυτό μπορεί να προκαλέσει αυξημένη πίεση στα τριχοειδή αγγεία, στα νεύρα και στους μυς, με συνέπεια τη διαταραχή του κυκλοφορικού, στο κάθε διαμέρισμα.

Η περιοχή μεταξύ του γόνατος και της ποδοκνημικής, έχει τέσσερα κύρια διαμερίσματα μυών, το πρόσθιο, το πλευρικό, το επιπολής οπίσθιο, και εν τω βάθει οπίσθιο. Το σύνδρομο κνημιαίου διαμερίσματος, αναπτύσσεται όταν εμφανίζεται οίδημα ή αιμορραγία σε ένα διαμέρισμα, και συνήθως είναι στο πρόσθιο. Το εν λόγω σύνδρομο, μπορεί να είναι είτε οξύ, είτε χρόνιο, και η διαφοροδιάγνωση γίνεται από τον γιατρό, οποίος είναι αρμόδιος να υποδείξει την κατάλληλη θεραπεία.

Το οξύ σύνδρομο διαμερίσματος, είναι μια ιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης (συνήθως προκαλείται από σοβαρό τραυματισμό πχ. τροχαίο, κάταγμα, ή αιμάτωμα) και αν δεν αντιμετωπισθεί άμεσα χειρουργικά (διάνοιξη της περιτονίας), μπορεί να οδηγήσει σε μόνιμη βλάβη των μυών (παράλυση). Από την άλλη πλευρά, το χρόνιο σύνδρομο διαμερίσματος δεν αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση, αλλά προκαλείται από έντονη αθλητική άσκηση (σύνδρομο υπέρχρησης), και συνήθως αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Μερικοί αθλητές, έχουν συμπτώματα που γίνονται εντονότερα σε ορισμένες επιφάνειες (π.χ. τεχνητού χλοοτάπητα έναντι φυσικού).

Άλλοι πιθανοί παράγοντες, για την εμφάνιση του συγκεκριμένου συνδρόμου, είναι η διάνοιξη ενός μεγάλου αγγείου από χειρουργό, η χρήση αναβολικών στεροειδών, καθώς και η λανθασμένη εφαρμογή επιδέσμων ή νάρθηκα. Τα κλινικά συμπτώματα, είναι ο πόνος, το μούδιασμα, η αίσθηση σφιξίματος στην περιοχή, η διόγκωσή της, καθώς και η δυσκολία κίνησης. Όπως προαναφέραμε το οξύ σύνδρομο διαμερίσματος, αποτελεί επείγουσα ιατρική κατάσταση, και αντιμετωπίζεται πάντα χειρουργικά.

Η συντηρητική αντιμετώπιση, αφορά το χρόνιο σύνδρομο κνημιαίου διαμερίσματος, όπου επιστρατεύονται η φαρμακοθεραπεία, τα ορθωτικά υποδήματα, και η φυσικοθεραπεία (κυρίως ηλεκτροθεραπεία, υπέρηχοι, μαγνητικά πεδία, δινόλουτρο, θερμοθεραπεία, κρυοθεραπεία, κινησιοθεραπεία, θεραπευτική μάλαξη, kinesiotaping, βελτίωση ιδιοδεκτικότητας, διδασκαλία αυτοδιατάσεων, εντοπισμός εξωγενών παραγόντων όπως ο τάπητας ή έντονη προπόνηση).

Αν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει, τότε μόνο εξετάζεται η χειρουργική λύση, η οποία στο χρόνιο σύνδρομο κνημιαίου διαμερίσματος, δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή.

Διαβάστε περισσότερα...