Το εν λόγω σύνδρομο, πήρε το όνομά του από τον Ελβετό γιατρό Fritz de Quervain, που το ανακάλυψε για πρώτη φορά το 1895. Πρόκειται για φλεγμονή του ελύτρου και των τενόντων, του μακρού απαγωγού και του βραχύ εκτείνοντα του αντίχειρα. Συγκεκριμένα, η πάχυνση του τενόντιου ελύτρου δημιουργεί πιεστικά φαινόμενα στους παραπάνω τένοντες, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται συμφύσεις, μεταξύ των ελύτρων και των τενόντων. Κατά την κλινική εξέταση, ο ασθενής εμφανίζει πόνο και ευαισθησία, με την ψηλάφηση στην ανατομική ταμπακιέρα. Επίσης το Finkelstein's τεστ είναι θετικό. Δηλαδή ο ασθενής πονάει, όταν κάνει γροθιά με τον αντίχειρα τοποθετημένο μέσα στην παλάμη, και πραγματοποιεί ωλένια απόκλιση του καρπού.
Το σύνδρομο De Quervain, είτε προέρχεται από μία κάκωση στην περιοχή της πηχεοκαρπικής, είτε είναι αποτέλεσμα υπέρχρησης. Ιδιαίτερα ευπαθείς ομάδες είναι οι αθλητές τένις, οι μουσικοί, οι οικοδόμοι, καθώς και τα άτομα που δακτυλογραφούν στον υπολογιστή. Τα κλινικά σημεία που παρατηρούμε, είναι ο πόνος του αντίχειρα στο ύψος του καρπού που προοδευτικά αυξάνεται, η δυσκολία στις κινήσεις του αντίχειρα, και ίσως ένα ελαφρύ οίδημα στην περιοχή.
Αρχικά, στην οξεία φάση του συνδρόμου (περίπου 3 εβδομάδες) συνίσταται η ακινητοποίηση του καρπού και του αντίχειρα με ειδικό νάρθηκα. Ο νάρθηκας φοριέται μέρα-νύχτα από τον ασθενή. Αμέσως μετά την περίοδο ακινητοποίησης της άκρα χείρας, ο φυσικοθεραπευτής καλείται να αποκαταστήσει τη λειτουργικότητα του μέλους. Αν η συντηρητική θεραπεία αποτύχει, και τα συμπτώματα παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα (περίπου 5 μήνες), τότε ο ασθενής θα οδηγηθεί τελικά σε χειρουργική επέμβαση.
Ένα συνοπτικό πλάνο φυσικοθεραπείας περιλαμβάνει:
Φυσικά μέσα (TENS - ιοντοφόρεση, υπέρηχοι - φωνοφόρεση, laser).
Αποιδηματική μάλαξη με ανιφλεγμονώδεις αλοιφές.
Κινητοποίηση των αρθρώσεων, μυική ενδυνάμωση των εμπλεκόμενων μυών, και διατατικές ασκήσεις.
Εφαρμογή kinesiotaping.
Ιδιοδεκτικές ασκήσεις.
Διδασκαλία αυτοδιατάσεων, και εργονομικές συμβουλές.
Kρυοθεραπεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου