Κατά τις πρώτες συνεδρίες με τον ηλικιωμένο, ο φυσικοθεραπευτής ενίοτε αντιμετωπίζει, διάφορα εμπόδια για να τον πείσει να ενταχθεί σε ένα ατομικό ή ομαδικό, εξειδικευμένο θεραπευτικό πρόγραμμα άσκησης. Το πρώτο βήμα λοιπόν για μία θεραπεία, είναι να αντιμετωπίσουμε τα εμπόδια της άρνησης του ηλικιωμένου, να συνεργαστεί μαζί μας.
Για παράδειγμα, συχνά επικρατούν μύθοι και λανθασμένες αντιλήψεις με εκφράσεις του τύπου, είμαι πολύ μεγάλος για άσκηση, δεν είναι για μένα αυτά, ή θα περάσει μόνο του… Η έντονη άρνηση, μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα κινησιοφοβίας, δηλαδή έντονης φοβίας ενδεχόμενου πόνου κατά την άσκηση, ή ενδεχόμενης πτώσης, καθώς και αποτέλεσμα κατάθλιψης, που είναι συχνό φαινόμενο στην τρίτη ηλικία. Δεν είναι λίγες οι φορές άλλωστε, που ένας ηλικιωμένος πιθανόν να εγκαταλείψει, για ένα χρονικό διάστημα, το πρόγραμμα άσκησης.
Ίσως να φαίνεται δύσκολο, αλλά αν οι φροντιστές του ηλικιωμένου (επαγγελματίες και συγγενείς) εργαστούν μεθοδικά και συλλογικά, γίνεται να ξεπεραστούν τα προαναφερθέντα εμπόδια με επιτυχία. Κομβικό σημείο για την αντιμετώπιση της άρνησης, είναι η υποστήριξη από το συγγενικό περιβάλλον.
Με τη σειρά του ο φυσικοθεραπευτής, θα τον ενημερώσει για το ασκησιολόγιο, αλλά και για τα οφέλη του (π.χ. βελτίωση κυκλοφορικού, θωράκιση του σκελετού, μυϊκή ενδυνάμωση, βελτίωση αρθρικής ευκαμψίας, βελτίωση ελαστικότητας, βελτίωση ευλυγισίας, βελτίωση ισορροπίας, βελτίωση ψυχολογικής κατάστασης, μείωση άγχους, βελτίωση αυτοεκτίμησης). Δε θα ήταν κακή ιδέα, να δεχθεί ο ηλικιωμένος μια θετική επιρροή, από εμπειρίες άλλων ανθρώπων που συμμετείχαν στο πρόγραμμα. Αξίζει λοιπόν, να αφιερώσουμε μία συνεδρία, μόνο και μόνο για την κατάλληλη ενημέρωση του ηλικιωμένου.
Έπειτα πρέπει να εμπνέουμε ένα αίσθημα ασφάλειας στον ηλικιωμένο, κατά τη διάρκεια της άσκησης, ή ακόμα και της βάδισης σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Εστιάζουμε με ασκήσεις ενδυνάμωσης και στατικοδυναμικής ισορροπίας, που θα μειώσουν την πιθανότητα πτώσης. Έμφαση δίνουμε και σε αερόβιες ασκήσεις, για βελτίωση της αντοχής.
Γενικά θέτουμε κοντινούς θεραπευτικούς στόχους, ώστε να έχουμε ορατά αποτελέσματα της άσκησης, δίνοντας κίνητρα στον ηλικιωμένο να συνεχίσει να προσπαθεί σε μακροχρόνια βάση. Τέλος, η τακτική παρακολούθηση και επικοινωνία με όλη τη διεπιστημονική ομάδα, θα κάνει το εμπόδιο της άρνησης παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου