Η επιφυσιολίσθηση κερκίδας, είναι ένας αθλητικός τραυματισμός, γνωστός και ως ο καρπός του γυμναστή (gymnast’ s wrist), ενώ συμβαίνει συνήθως σε νεαρούς αθλητές, όπου δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ωρίμανσης του σκελετού. Πρόκειται για κάταγμα κόπωσης στην επίφυση (κάτω πέρας της κερκίδας), που αρθρώνεται με τον πρώτο στίχο των οσταρίων του καρπού. Η επίφυση αποτελείται από χόνδρο, και είναι πιο ευάλωτη σε τραυματισμό από ότι η διάφυση του οστού.
Ο καρπός του γυμναστή, είναι μια αθλητική κάκωση υπέρχρησης, που εμφανίζεται σε ποσοστό έως και 40% των νέων γυμναστών. Συνήθως παρουσιάζεται σε περιόδους έντονης άθλησης και υψηλών αγωνιστικών απαιτήσεων, όπου έχουμε επαναλαμβανόμενα συμπιεστικά φορτία στην πηχεοκαρπική άρθρωση. Η κλινική εικόνα του τραυματισμένου αθλητή περιλαμβάνει, πόνο στον καρπό, οίδημα, φλεγμονή, και μειωμένο εύρος τροχιάς κίνησης (ROM).
Η κλινική εξέταση και ο ακτινολογικός έλεγχος, οδηγούν τον αθλητίατρο στη διάγνωση της συγκεκριμένης αθλητικής κάκωσης. Για την επιτυχημένη πόρωση του οστού, επιβάλλεται η ακινητοποίηση της περιοχής και η αποχή από τις αθλητικές δραστηριότητες, που προκαλούν συμπιεστικά φορτία στην περιοχή του καρπού (τουλάχιστον για 6 εβδομάδες). Αν δεν πορωθεί σωστά η κερκίδα, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να διακοπεί η καριέρα του αθλητή. Η κρυοθεραπεία και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα, μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα της φλεγμονής, αλλά ο ίδιος ο χρόνος είναι τελικά η ουσιαστική θεραπεία.
Μετά τη φάση της ακινητοποίησης, και σε συνδυασμό με τις φυσικοθεραπείες, ο αθλητής θα καταφέρει εντέλει να επιστρέψει σταδιακά στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις. Είναι σημαντικό να τονίσουμε όμως, ότι σε περίπτωση που επανεμφανιστεί οξύς πόνος στην περιοχή, θα πρέπει ο αθλητής να συμβουλευτεί άμεσα το γιατρό του, για την αποφυγή υποτροπής της κάκωσης.
Ο καρπός του γυμναστή, είναι μια αθλητική κάκωση υπέρχρησης, που εμφανίζεται σε ποσοστό έως και 40% των νέων γυμναστών. Συνήθως παρουσιάζεται σε περιόδους έντονης άθλησης και υψηλών αγωνιστικών απαιτήσεων, όπου έχουμε επαναλαμβανόμενα συμπιεστικά φορτία στην πηχεοκαρπική άρθρωση. Η κλινική εικόνα του τραυματισμένου αθλητή περιλαμβάνει, πόνο στον καρπό, οίδημα, φλεγμονή, και μειωμένο εύρος τροχιάς κίνησης (ROM).
Η κλινική εξέταση και ο ακτινολογικός έλεγχος, οδηγούν τον αθλητίατρο στη διάγνωση της συγκεκριμένης αθλητικής κάκωσης. Για την επιτυχημένη πόρωση του οστού, επιβάλλεται η ακινητοποίηση της περιοχής και η αποχή από τις αθλητικές δραστηριότητες, που προκαλούν συμπιεστικά φορτία στην περιοχή του καρπού (τουλάχιστον για 6 εβδομάδες). Αν δεν πορωθεί σωστά η κερκίδα, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να διακοπεί η καριέρα του αθλητή. Η κρυοθεραπεία και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα, μπορούν να μειώσουν τα συμπτώματα της φλεγμονής, αλλά ο ίδιος ο χρόνος είναι τελικά η ουσιαστική θεραπεία.
Μετά τη φάση της ακινητοποίησης, και σε συνδυασμό με τις φυσικοθεραπείες, ο αθλητής θα καταφέρει εντέλει να επιστρέψει σταδιακά στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις. Είναι σημαντικό να τονίσουμε όμως, ότι σε περίπτωση που επανεμφανιστεί οξύς πόνος στην περιοχή, θα πρέπει ο αθλητής να συμβουλευτεί άμεσα το γιατρό του, για την αποφυγή υποτροπής της κάκωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου