Η αποφυσίτιδα πτέρνας, ή γνωστή ως σύνδρομο Sever, είναι μια φλεγμονή που εμφανίζεται στο οπίσθιο κύρτωμα της πτέρνας, ενώ συνδυάζεται με βράχυνση του γαστροκνημίου. Πρόκειται για αθλητική κάκωση που ανήκει στα σύνδρομα υπέρχρησης, και προκαλείται από έντονη αθλητική δραστηριότητα σε συνδυασμό με σκληρές επιφάνειες ή ακατάλληλα υποδήματα. Η ομάδα κινδύνου είναι αθλητές (κυρίως αγόρια) στην παιδική και εφηβική ηλικία, αφού δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της σκελετικής ανάπτυξης.
Η κλινική εικόνα του εν λόγω συνδρόμου, είναι ο πόνος της πτέρνας κατά τη διάρκεια της αθλητικής δραστηριότητας, και σπανιότερα μπορεί να δημιουργηθεί οίδημα στην περιοχή. Κατά την κλινική εξέταση παρουσιάζεται πόνος πτέρνας, στην κάμψη και στην έκταση της ποδοκνημικής με αντίσταση, και στοιχεία εντοπισμένης φλεγμονής (ευαισθησία,οίδημα, ερυθρότητα, τοπική αύξηση θερμοκρασίας). Η διαφοροδιάγνωση γίνεται από τον ορθοπαιδικό με μια απλή ακτινογραφία και λεπτομερή εξέταση του ιστορικού.
Η συντηρητική αντιμετώπιση του συνδρόμου, είναι φαρμακευτική αγωγή (παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη), και φυσικοθεραπεία. Ειδικά στην οξεία φάση, ο τραυματίας αθλητής θα πρέπει να απέχει από κάθε έντονη δραστηριότητα, ένα χρονικό διάστημα, ανάλογα με το βαθμό της κάκωσης.
Ένα ενδεικτικό πλάνο φυσικοθεραπείας περιλαμβάνει, ηλεκτροθεραπεία (tens – ems), laser, κρυοθεραπεία, θερμοθεραπεία, μάλαξη, κινησιοθεραπεία (ενδυνάμωση), διατάσεις, βελτίωση ιδιοδεκτικότητας, χρήση ορθοπεδικών πάτων, taping, ή kinesiotaping. Τέλος, θα πρέπει να εντοπισθούν και να αντιμετωπισθούν καταλλήλως, όλοι οι πιθανοί ενδογενείς ή εξωγενείς παράγοντες της συγκεκριμένης αθλητικής κάκωσης.
Η κλινική εικόνα του εν λόγω συνδρόμου, είναι ο πόνος της πτέρνας κατά τη διάρκεια της αθλητικής δραστηριότητας, και σπανιότερα μπορεί να δημιουργηθεί οίδημα στην περιοχή. Κατά την κλινική εξέταση παρουσιάζεται πόνος πτέρνας, στην κάμψη και στην έκταση της ποδοκνημικής με αντίσταση, και στοιχεία εντοπισμένης φλεγμονής (ευαισθησία,οίδημα, ερυθρότητα, τοπική αύξηση θερμοκρασίας). Η διαφοροδιάγνωση γίνεται από τον ορθοπαιδικό με μια απλή ακτινογραφία και λεπτομερή εξέταση του ιστορικού.
Η συντηρητική αντιμετώπιση του συνδρόμου, είναι φαρμακευτική αγωγή (παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη), και φυσικοθεραπεία. Ειδικά στην οξεία φάση, ο τραυματίας αθλητής θα πρέπει να απέχει από κάθε έντονη δραστηριότητα, ένα χρονικό διάστημα, ανάλογα με το βαθμό της κάκωσης.
Ένα ενδεικτικό πλάνο φυσικοθεραπείας περιλαμβάνει, ηλεκτροθεραπεία (tens – ems), laser, κρυοθεραπεία, θερμοθεραπεία, μάλαξη, κινησιοθεραπεία (ενδυνάμωση), διατάσεις, βελτίωση ιδιοδεκτικότητας, χρήση ορθοπεδικών πάτων, taping, ή kinesiotaping. Τέλος, θα πρέπει να εντοπισθούν και να αντιμετωπισθούν καταλλήλως, όλοι οι πιθανοί ενδογενείς ή εξωγενείς παράγοντες της συγκεκριμένης αθλητικής κάκωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου