Αντιμετώπιση Trigger Finger (Εκτινασσόμενος Δάκτυλος)

Το trigger finger (εκτινασσόμενος δάκτυλος ή δάκτυλο δίκην σκανδάλης) είναι ένα συχνό σύνδρομο υπέρχρησης, μια τενοντοελυτρίτιδα, με χαρακτηριστικό κλινικό σημείο, το μπλοκάρισμα ή το τίναγμα, ενός ή περισσοτέρων δακτύλων, με την ταυτόχρονη συνοδεία πόνου. Το φαινόμενο εμφανίζεται κατά τη διάρκεια κάμψης ή έκτασης των δακτύλων, όπου παρεμποδίζεται εντόνως η κίνηση των τενόντων.

Συγκεκριμένα, είναι αποτέλεσμα πάχυνσης των τενόντων των καμπτήρων ή εκτεινόντων των δακτύλων, η οποία δυσκολεύει την ολίσθησή τους μέσα στα έλυτρα, με συνέπεια η χρόνια τριβή να δημιουργεί όζους και στενωτικές αλλοιώσεις γενικότερα. Κάπως έτσι περιέγραψαν το εν λόγω σύνδρομο, για πρώτη φορά το 1850, οι ερευνητές Nelaton και Notta.

Στατιστικά το trigger finger, είναι συχνότερο στις γυναίκες, σε ηλικίες 40 - 60 ετών, και συνδέεται με παθήσεις όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο σακχαρώδης διαβήτης. Τα δάκτυλα που προσβάλλονται πιο συχνά είναι ο μέσος, ο παράμεσος, και ο αντίχειρας.

Η θεραπεία είναι είτε συντηρητική (πχ με έγχυση φαρμάκων στο έλυτρο, φυσικοθεραπεία), είτε χειρουργική.
Συνοπτικά ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας περιλαμβάνει:

Aνάπαυση και εφαρμογή νάρθηκα νυκτός, ώστε να διατηρείται το δάκτυλο σε έκταση, για περίπου 1 μήνα (Περιορισμός φλεγμονής και ρικνώσεων).
Κρυοθεραπεία και θερμοθεραπεία (Μείωση πόνου, βελτίωση ελαστικότητας).
Ηλεκτροθεραπεία ΤΕΝS, ιοντοφόρεση (Μείωση πόνου).
Ήπια κινησιοθεραπεία, προοδευτικές ασκήσεις αντίστασης, και λειτουργικές ασκήσεις, στο τελικό στάδιο επανένταξης του ατόμου στις καθημερινές δραστηριότητές του (Βελτίωση ευλυγισίας και μυϊκής δύναμης).

Αν αποτύχει η συντηρητική θεραπεία, τότε ο γιατρός μαζί με τον πάσχων εξετάζουν την περίπτωση του χειρουργείου (πχ διάνοιξη του ελύτρου για την απελευθέρωση του τένοντα).