H mirror therapy, είναι μια θεραπευτική παρέμβαση, που επικεντρώνεται στην κίνηση του άθικτου υγιούς άκρου (Sütbeyaz et al, 2007). Συγκεκριμένα, είναι μια τεχνική που εκμεταλλεύεται τα οπτικά ερεθίσματα, μέσω της εικονικής πραγματικότητας του καθρέπτη, για την επανεκπαίδευση των λανθασμένων κινητικών προτύπων.
Η θεραπεία επινοήθηκε από το νευροεπιστήμονα V. Ramachandran, ο οποίος αναφέρει ότι η ανακάλυψη των συγκεκριμένων νευρώνων που ενεργοποιούνται από τον καθρέπτη (mirror neyrons), είναι από τις σημαντικότερες της τελευταίας δεκαετίας. Για τις ανάγκες της mirror therapy, χρησιμοποιείται ένας καθρέπτης, συνήθως πάνω σε τριγωνικό κουτί μέσα στο οποίο τοποθετείται το πάσχον μέλος (mirror box).
Ο καθρέπτης μεταφέρει ουσιαστικά, τα οπτικά ερεθίσματα στον εγκέφαλο του ασθενή, με την παρατήρηση των διάφορων κινήσεων του υγιούς μέλους. Θα λέγαμε ότι η εν λόγω θεραπεία, προσπαθεί να ξεγελάσει τον εγκέφαλο του ασθενή, και να τον κάνει να επαναπρογραμματιστεί, και να διαμορφώσει ένα νέο χάρτη του σώματος.
Η mirror therapy έχει πολλές εφαρμογές στην κλινική πράξη. Για παράδειγμα, έχει βοηθήσει ασθενείς με ημιπληγία (π.χ από Α.Ε.Ε.) τόσο στο κινητικό κομμάτι, όσο και στις διαταραχές λόγου (ασκήσεις προσώπου μπροστά σε καθρέπτη με λογοθεραπευτή). Επίσης, σε σύνθετες περιπτώσεις πόνου (χρόνιου ή μακροχρόνιου) η τεχνική αυτή, μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμη στους θεραπευτές. Τέλος, έχει δώσει λύση σε περιστατικά με ακρωτηριασμούς που εμφανίζουν πόνο σε μέλος φάντασμα (μέλος το οποίο δεν υπάρχει λόγω ακρωτηριασμού).
Η θεραπεία επινοήθηκε από το νευροεπιστήμονα V. Ramachandran, ο οποίος αναφέρει ότι η ανακάλυψη των συγκεκριμένων νευρώνων που ενεργοποιούνται από τον καθρέπτη (mirror neyrons), είναι από τις σημαντικότερες της τελευταίας δεκαετίας. Για τις ανάγκες της mirror therapy, χρησιμοποιείται ένας καθρέπτης, συνήθως πάνω σε τριγωνικό κουτί μέσα στο οποίο τοποθετείται το πάσχον μέλος (mirror box).
Ο καθρέπτης μεταφέρει ουσιαστικά, τα οπτικά ερεθίσματα στον εγκέφαλο του ασθενή, με την παρατήρηση των διάφορων κινήσεων του υγιούς μέλους. Θα λέγαμε ότι η εν λόγω θεραπεία, προσπαθεί να ξεγελάσει τον εγκέφαλο του ασθενή, και να τον κάνει να επαναπρογραμματιστεί, και να διαμορφώσει ένα νέο χάρτη του σώματος.
Η mirror therapy έχει πολλές εφαρμογές στην κλινική πράξη. Για παράδειγμα, έχει βοηθήσει ασθενείς με ημιπληγία (π.χ από Α.Ε.Ε.) τόσο στο κινητικό κομμάτι, όσο και στις διαταραχές λόγου (ασκήσεις προσώπου μπροστά σε καθρέπτη με λογοθεραπευτή). Επίσης, σε σύνθετες περιπτώσεις πόνου (χρόνιου ή μακροχρόνιου) η τεχνική αυτή, μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμη στους θεραπευτές. Τέλος, έχει δώσει λύση σε περιστατικά με ακρωτηριασμούς που εμφανίζουν πόνο σε μέλος φάντασμα (μέλος το οποίο δεν υπάρχει λόγω ακρωτηριασμού).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου