Η διαλειμματική άσκηση είναι για όλους

Με τον όρο διαλειμματική άσκηση, αναφερόμαστε σε εκείνο το πρόγραμμα σωματικών ασκήσεων, κατά τη διάρκεια του οποίου υπάρχουν έντονες διακυμάνσεις της έντασης. Η ένταση εναλλάσσεται από υψηλά επίπεδα σε χαμηλότερα, ή σε πλήρη ανάπαυση. Είναι μια μορφή προπόνησης, που μπορεί να εφαρμόστηκε αρχικά σε επαγγελματίες αθλητές, αλλά γρήγορα εξαπλώθηκε η εφαρμογή της, σε απλούς πολίτες μαζικού αθλητισμού.

Για παράδειγμα σε διαλειμματική άσκηση, ένας αθλητής μπορεί να κάνει εναλλαγές, σπρίντ 20 δευτερολέπτων, και για διάλειμμα τζόκινγκ 2 λεπτών. Eίναι μια μορφή προπόνησης, που επιδέχεται πολλών τροποποιήσεων στην ένταση, στη διάρκεια της έντονης άσκησης ή του διαλείμματος, στη διάρκεια του συνολικού προγράμματος, καθώς και στο είδος των ασκήσεων (εναλλαγές αερόβιας με ασκήσεις μυϊκής ενδυνάμωσης).

Ίσως για αυτό, ένα από τα πλεονεκτήματά της είναι, ότι οι αθλούμενοι δεν πλήττουν τόσο εύκολα, συγκριτικά με άλλες μορφές προπόνησης. Τα χρονικά διαστήματα των διαλειμμάτων, δίνουν τη δυνατότητα και σε ανθρώπους τρίτης ηλικίας ή με χαμηλή φυσική κατάσταση, να τα καταφέρουν με επιτυχία στα χρονικά διαστήματα έντονης άσκησης, κάτι που εκτός των άλλων, είναι πολύ σημαντικό στην αυτοπεποίθησή τους. Επίσης, αφενός βελτιώνεται γρήγορα η αντοχή, αφετέρου βελτιώνεται ο μεταβολισμός, διότι με τη διαλειμματική άσκηση, γίνεται έστω και για λίγο, αυξημένη καύση θερμίδων. Ένα άλλο πλεονέκτημα, της ποικιλίας που προσφέρει ένα πρόγραμμα διαλειμματικής άσκησης, είναι ότι δίνει τη δυνατότητα στις διάφορες αρθρώσεις του σώματος, να μην καταπονούνται με συνεχόμενο ρυθμό, για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αξίζει να τονίσουμε ότι, εφόσον υπάρχουν τα διαστήματα μεγαλύτερης έντασης, η συνολική διάρκεια του προγράμματος μπορεί να είναι μικρότερη, χωρίς ωστόσο να περιορίζεται η αποτελεσματικότητά του, συγκριτικά με ένα κλασικό πρόγραμμα σωματικής άσκησης. Για τον κατάλληλο σχεδιασμό ενός προγράμματος διαλειμματικής άσκησης, απαιτείται η συνεργασία ιατρού, φυσικοθεραπευτή, και γυμναστή, με τον εκάστοτε αθλούμενο.