Φυσικοθεραπεία στην Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση (ΑLS)

H Aμυατροφική Πλάγια Σκλήρυνση (ALS), ή νόσος του κινητικού νευρώνα, είναι μια ιδιοπαθής εκφυλιστική πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού. Πρόκειται γενικά για μία σπάνια νόσο, αφού προσβάλλει περίπου 1 στους 50.000 ανθρώπους, και εκδηλώνεται συνήθως στις ηλικίες των 40 – 60 ετών. Κληρονομικότητα φαίνεται να υπάρχει μόνο στο 10% των περιπτώσεων. Η ALS, ανακαλύφθηκε από το Γάλλο νευρολόγο Charcot, το 1869.

Η νόσος έχει γίνει ιδιαίτερα γνωστή, από το διάσημο φυσικό Stephen Hawking, ο οποίος πάσχει από την ηλικία των 21 ετών, και θεωρείται ως ένας από τους εξυπνότερους ανθρώπους στον πλανήτη. Πρόσφατα μάλιστα, για να διαδοθεί ακόμα περισσότερο η ΑLS, αλλά και για να συγκεντρωθούν πόροι για ιατρικές έρευνες, ξεκίνησε στην Αμερική η γνωστή καμπάνια «ALS Ice Bucket Challenge», η οποία πολύ σύντομα εξαπλώθηκε σε όλα τη μήκη και πλάτη της γης.

Ανάλογα με την περιοχή που αρχίζει η νόσος, έχουμε την προμηκική μορφή που ξεκινά με την εκφύλιση του πρώτου κινητικού νευρώνα (εγκέφαλος), και τη νωτιαία μορφή που ξεκινά με την εκφύλιση του δεύτερου κινητικού νευρώνα (νωτιαίος μυελός). Η κλινική εικόνα (μυϊκή αδυναμία, διαταραχές μυϊκού τόνου, κόπωση, δυσκαταποσία, διαταραχές λόγου, κ.α.) είναι προοδευτικά αυξανόμενη, και ποικίλει ανάλογα με τα σημεία της βλάβης. Ο μέσος όρος του προσδόκιμου ζωής, υπολογίζεται σήμερα στα 3 χρόνια περίπου. Βέβαια υπάρχουν ασθενείς που ζουν για αρκετές δεκαετίες, όπως για παράδειγμα ο Stephen Hawking.

Ο εκάστοτε νευρολόγος για να οδηγηθεί στην ακριβή διάγνωση, αφού κάνει την κλινική εξέταση, παραπέμπει τον ασθενή σε μια σειρά διαγνωστικών εξετάσεων, ώστε να γίνει η διαφοροδιάγνωση, και να αποκλειστούν άλλες παθήσεις που μοιάζουν με την ΑLS, όπως για παράδειγμα η σκλήρυνση κατά πλάκας. Δυστυχώς μέχρι σήμερα, δεν έχει βρεθεί ριζική θεραπεία για την ALS, οπότε όλη η διεπιστημονική ομάδα (γιατροί, νοσηλευτές, φυσικοθεραπευτές, εργασιοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, κ.α.) στόχο έχει, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής ενός τέτοιου ασθενή. Συγκεκριμένα, η φυσικοθεραπεία κυρίως στοχεύει:

Στη διατήρηση και βελτίωση της μυϊκής δύναμης.
Στη μείωση του πόνου, και της υπερτονίας.
Στην βελτίωση της ευκαμψίας και της ελαστικότητας.
Στη βελτίωση του καρδιαναπνευστικού συστήματος.
Στη διατήρηση της βάδισης.