Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου και φυσικοθεραπεία

Το Σύνδρομο Θωρακικής Εξόδου (ΣΘΕ), είναι ένα συμπιεστικό φαινόμενο της υποκλείδιας αρτηρίας και του βραχιονίου πλέγματος, με αποτέλεσμα να έχουμε τόσο αγγειακή όσο και νευρολογική συμπτωματολογία. Ανάλογα με την αιτία του συμπτώματος, έχουμε το νευρογενές, το αγγειακό, και το μη συγκεκριμένο ΣΘΕ. Ανατομικά η υποκλείδια αρτηρία μαζί με το βραχιόνιο πλέγμα, ξεκινούν απο τον αυχένα, διέρχονται πάνω απο την 1η πλεύρα, ανάμεσα απο τους σκαληνούς μύες, κάτω απο την κλείδα και από το μείζον θωρακικό μύ, και καταλήγουν στα άνω άκρα. Οιαδήποτε ανατομική παραμόρφωση της περιοχής, προκαλεί τα αντίστοιχα συμπτώματα.

Υπάρχουν διάφοροι αιτίες που ενοχοποιούνται για την εμφάνιση του συνδρόμου. Για παράδειγμα, συγγενή ανατομικά προβλήματα (υπεράριθμη πλευρά στον έβδομο αυχενικό σπόνδυλο, η επιμήκυνση της μίας ή και των δύο εγκάρσιων αποφύσεων του 7ου αυχενικού σπονδύλου, η δισχιδής κλείδα, η εξόστωση της πρώτης πλεύρας, κ.α.). Μία άλλη αιτία μπορεί να είναι, οι τραυματισμοί της περιοχής (π.χ. κάταγμα κλείδας, εξάρθρημα ώμου, κάκωση ανώτερου θώρακα). Επιπλέον το ΣΘΕ, ίσως να εμφανιστεί ως σύνδρομο υπέρχρησης από κακή στάση, από αθλητές, ή άτομα που δακτυλογραφούν πολλές ώρες.

Όπως εξηγήσαμε παραπάνω, η κλινική εικόνα του ΣΘΕ, ποικίλει ανάλογα με την αιτία του. Συνήθως ο ασθενής παραπονιέται για πόνο στην περιοχή του άνω άκρου, διαταραχές αισθητικότητας με ή χωρίς μούδιασμα, μυική αδυναμία, καθώς και κακή αιματική κυκλοφορία. Η διάγνωση του ΣΘΕ, γίνεται ύστερα από διαφοροδιαγνωστικές μεθόδους όπως είναι οι ακτινογραφίες, η μαγνητική τομογραφία, και το ηλεκτρομυογράφημα, ώστε να αποκλειστούν άλλα παθολογικά προβλήματα.

Αν το πρόβλημα είναι σε αρχικό στάδιο και δεν επηρεάζεται άμεσα η καθημερινότητα του ασθενή, τότε επιλέγεται η λύση της συντηρητικής θεραπείας με φαρμακευτική αγωγή του ιατρού, και φυσικοθεραπεία. Σε σοβαρές περιπτώσεις, ο ασθενής οδηγήται στη λύση του χειρουργείου.
Ο φυσικοθεραπευτής στην πρώτη συνεδρία θα αξιολογήσει τον ασθενή με τα διάφορα κλινικά τεστ (Adson test, Wright test, τεστ μυικής ισχύος, τεστ εντυπώματος κ.α.).

Συνοπτικά μια φυσικοθεραπευτική συνεδρία περιλαμβάνει:

Λύση του μυικού σπασμού με τα διάφορα φυσικά μέσα, και με θεραπευτική μάλαξη.
Eιδικές τεχνικές κινητοποίησης των αρθρώσεων (manual therapy).
Κινησιοθεραπεία, ασκήσεις PNF, για ενδυνάμωση, βελτίωση εύρους τροχιάς, και βελτίωση λειτουργικότητας.
Διδασκαλία ασκήσεων και εργονομικής στάσης του ασθενή, προσαρμοσμένο στην καθημερινότητά του. .