Σύνδρομο τριβής λαγονοκνημιαίας ταινίας

Όταν μιλάμε για σύνδρομο τριβής λαγονοκνημιαίας ταινίας (ΛΚΤ), αναφερόμαστε σε ένα σύνδρομο υπέρχρησης, που οφείλεται στην επαναλαμβανόμενη τριβή του κάτω τμήματος της ΛΚΤ, πάνω στον έξω μηριαίο κόνδυλο, δηλαδή στην έξω πλάγια επιφάνεια του γόνατος. Το συγκεκριμένο σύνδρομο, ταλαιπωρεί συνήθως δρομείς υπεραποστάσεων, ή ποδηλάτες.

Το σύνδρομο ΛΚΤ, εκδηλώνεται με συνεχή διαξιφιστικό πόνο εξωτερικά του γόνατος, ο οποίος γίνεται εντονότερος με την αντίστοιχη δραστηριότητα του αθλητή, και υποχωρεί με την ανάπαυση. Μια σωστή διαφοροδιάγνωση από τον ορθοπαιδικό, θα αποκλείσει άλλους τραυματισμούς όπως, την τενοντίτιδα του δικεφάλου μηριαίου, τη χονδροπάθεια επιγονατίδας, ή την κάκωση του έξω μηνίσκου.

Ανατομικά η ΛΚΤ, εκφύεται από το μείζον γλουτιαίο, και τον τείνον τη πλατεία περιτονία μύες, ενώ καταφύεται στο άνω τριτημόριο της κνήμης, στο φύμα του Girdy. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι, η ΛΚΤ δεν είναι μυς, αλλά μια επιμήκης πάχυνση της περιτονίας του μηρού. Ο τείνον τη πλατεία περιτονία, όταν συσπάται τεντώνει την ΛΚΤ, και βοηθάει στην τελική έκταση του γόνατος.

Οι πιθανοί παράγοντες που οδηγούν στην εμφάνιση του συνδρόμου είναι είτε ενδογενείς (δηλαδή εμβιομηχανικοί παράγοντες), είτε εξωγενείς (π.χ. κακή προπονητική τεχνική, κακός εκοπλισμός, κακός τάπητας). Μερικοί από τους εμβιομηχανικούς παράγοντες του αθλητή είναι, τα ραιβά γόνατα, η ανισοσκελία, το πλάτος της ΛΚΤ, η αδυναμία καμπτήρων (λαγονοψοίτης) και των απαγωγών του ισχίου (μικρός και μέσος γλουτιαίος). Η αδυναμία των προαναφερθέντων μυών θα ενεργοποιήσει άλλους μύες όπως, τον τείνον τη πλατεία περιτονία, και το μείζον γλουτιαίο, που με τη σειρά τους θα αυξήσουν την τάση στην ΛΚΤ.

Είναι προφανές λοιπόν, ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πολυπαραγοντικό σύνδρομο. Μια θεραπεία που θα στοχεύσει μόνο στα συμπτώματα, δεν πρόκειται να είναι αποτελεσματική και ο τραυματίας αθλητής γρήγορα θα υποτροπιάσει. Για μια αποτελεσματική θεραπεία, είναι κομβικής σημασίας, μία λεπτομερής κλινική αξιολόγηση, ώστε να εντοπίσουμε τους ενδογενείς ή εξωγενείς παράγοντες. Θα πω χαρακτηριστικά, ότι μία καλή αξιολόγηση είναι η μισή θεραπεία.

Συνοπτικά η φυσικοθεραπεία, θα στοχεύσει στην αντιμετώπιση της φλεγμονής ώστε να μειωθεί ο πόνος (με τα διάφορα φυσικά μέσα), στην αντιμετώπιση μυϊκών ανισορροπιών με ασκήσεις ενδυνάμωσης, στην αντιμετώπιση εμβιομηχανικών παραγόντων (π.χ. εφαρμογή ορθοτικών πελμάτων), στη βελτίωση της τεχνικής του αθλητή, και τέλος στην εκπαίδευση του με αυτοδιατάσεις ως πρόληψη.