Για αδιευκρίνιστους μέχρι σήμερα λόγους, υπάρχει πιθανότητα να σχηματιστεί ασβέστωμα, ανάμεσα στις τενόντιες ίνες μιας περιοχής. Ο ώμος, και ειδικότερα ο τένοντας του υπερακανθίου είναι η συχνότερη περιοχή εναπόθεσης αλάτων φωσφορικού ασβεστίου.
Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα υπερακανθίου, συνήθως παρουσιάζεται σε άτομα ηλικίας από 25 – 50 ετών. Κλινικά παρατηρείται, οξύς πόνος, περιορισμός κινήσεων (ιδιαίτερα της απαγωγής, και έξω στροφής ώμου), επώδυνο τόξο, αρθρικό μπλοκ, ενώ μάλιστα ο θεραπευτής μπορεί να ψηλαφήσει στην περιοχή το ασβέστωμα.
Υπάρχει ενδεχόμενο ο ασθενής να μην πονάει, και να ανακαλύπτει τυχαία σε ένα ακτινολογικό έλεγχο το ασβέστωμα. Άλλα διαγνωστικά εργαλεία για την εν λόγω πάθηση είναι το υπερηχογράφημα, και η μαγνητική τομογραφία. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από 4 στάδια:
1. Στάδιο σχηματισμού: Για άγνωστο λόγο ο τένοντας υφίσταται αλλοιώσεις, και συγκεντρώνονται στην περιοχή άλατα ασβεστίου.
2. Στάδιο ηρεμίας: Όταν σχηματιστεί το ασβέστωμα περνά σε στάδιο ηρεμίας. Μπορεί να είναι επώδυνο, αλλά και να προκαλέσει κινητικά ελλείμματα.
3. Στάδιο απορρόφησης: Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, το οποίο ποικίλλει σε κάθε περίπτωση, μπορεί να παρουσιαστεί φλεγμονή στον τένοντα, και να αρχίσει η σταδιακή απορρόφηση του ασβεστώματος από τον οργανισμό.
4. Μετάασβεστοποιό στάδιο: Όταν μετά την απορρόφηση του ασβεστώματος, αρχίζει η επουλωτική διαδικασία του τένοντα.
Η θεραπεία της ασβεστοποιού τενοντίτιδας είναι είτε συντηρητική (παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, φυσικοθεραπεία), είτε χειρουργική με το ασβέστωμα να αφαιρείται αρθροσκοπικά.
Ένα ενδεικτικό πλάνο φυσικοθεραπείας περιλαμβάνει:
Κρουστικός υπέρηχος (shock wave)
Ηλεκτροθεραπεία (TENS, EMS)
Θεραπευτικός υπέρηχος (3 ΜHz)
Laser χαμηλής ισχύος
Θεραπευτική μάλαξη
Κινησιοθεραπεία (παθητικές, ισομετρικές, υποβοηθούμενες, εκκρεμοειδής, ενεργητικές, P.N.F., manual therapy)
Kρυοθεραπεία
Εφαρμογή Kinesiotaping
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου