Το σύνδρομο Guillain – Barre, είναι μια σπάνια περιφερική ριζονευροπάθεια, με την οποία το ανοσοποιητικό σύστημα στρέφεται εναντίον του οργανισμού (αυτοάνοσο). Πιο συγκεκριμένα, προσβάλλεται το έλυτρο μυελίνης, δηλαδή το περίβλημα των περιφερικών νεύρων.
Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου δεν τα γνωρίζουμε ακόμα. Πάντως συνήθως προηγείται μια αναπνευστική λοίμωξη, και κατόπιν παρουσιάζεται μούδιασμα και μυϊκή αδυναμία άνω – κάτω άκρων. Τα φυσιολογικά αντανακλαστικά του ασθενή απουσιάζουν. Σε βαρύτερες καταστάσεις, δυσλειτουργεί το αναπνευστικό, η κατάποση, το ουροποιητικό, το πεπτικό, οπότε και είναι αναγκαία η νοσοκομειακή περίθαλψη σε μονάδα εντατικής θεραπείας.
Αν ο ασθενής παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μονάδα εντατικής θεραπείας, τότε κινδυνεύει από διάφορες επιπλοκές. Τέτοιες για παράδειγμα είναι οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, οι θρομβώσεις, οι αγκυλώσεις, και οι κατακλίσεις. Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις, που οι ασθενείς τα κατάφεραν μια χαρά, και ανάρρωσαν πλήρως.
Η έγκαιρη διαφοροδιάγνωση του συνδρόμου, θα μας οδηγήσει σε γρήγορη θεραπεία. Η βελτίωση του συνδρόμου γίνεται σταδιακά με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία, που μπορεί να κρατήσει ακόμα και 1 έτος. Ο φυσικοθεραπευτής επιστρατεύει κατά κύριο λόγο τα παρακάτω :
1. Ηλεκτροθεραπεία (Η.Μ.Ε.).
2. Κινησιοθεραπεία άνω – κάτω άκρων (παθητική ή ενεργητική). Εκπαίδευση για αλλαγές θέσεων του ασθενή.
3. Διατάσεις.
4. Αναπνευστική φυσικοθεραπεία (ενδυνάμωση αναπνευστικών μυών, ασκήσεις θωρακικής έκπτυξης, βρογχική παροχέτευση).
Τα ακριβή αίτια του συνδρόμου δεν τα γνωρίζουμε ακόμα. Πάντως συνήθως προηγείται μια αναπνευστική λοίμωξη, και κατόπιν παρουσιάζεται μούδιασμα και μυϊκή αδυναμία άνω – κάτω άκρων. Τα φυσιολογικά αντανακλαστικά του ασθενή απουσιάζουν. Σε βαρύτερες καταστάσεις, δυσλειτουργεί το αναπνευστικό, η κατάποση, το ουροποιητικό, το πεπτικό, οπότε και είναι αναγκαία η νοσοκομειακή περίθαλψη σε μονάδα εντατικής θεραπείας.
Αν ο ασθενής παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα σε μονάδα εντατικής θεραπείας, τότε κινδυνεύει από διάφορες επιπλοκές. Τέτοιες για παράδειγμα είναι οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, οι θρομβώσεις, οι αγκυλώσεις, και οι κατακλίσεις. Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις, που οι ασθενείς τα κατάφεραν μια χαρά, και ανάρρωσαν πλήρως.
Η έγκαιρη διαφοροδιάγνωση του συνδρόμου, θα μας οδηγήσει σε γρήγορη θεραπεία. Η βελτίωση του συνδρόμου γίνεται σταδιακά με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία, που μπορεί να κρατήσει ακόμα και 1 έτος. Ο φυσικοθεραπευτής επιστρατεύει κατά κύριο λόγο τα παρακάτω :
1. Ηλεκτροθεραπεία (Η.Μ.Ε.).
2. Κινησιοθεραπεία άνω – κάτω άκρων (παθητική ή ενεργητική). Εκπαίδευση για αλλαγές θέσεων του ασθενή.
3. Διατάσεις.
4. Αναπνευστική φυσικοθεραπεία (ενδυνάμωση αναπνευστικών μυών, ασκήσεις θωρακικής έκπτυξης, βρογχική παροχέτευση).
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλω,θα μπορουσατε να μας πειτε αν υπαρχει καποια διατροφη για τη νοσο αυτη στα πλαισια τις αποκαταστασης?ευχαριστω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεινικά σε νευρολογικές παθήσεις συστήνουν, πρωτείνες, υδατάνθρακες, και βιταμίνες του συμπλέγματος Β, γιατί βελτιώνουν τη δράση των νευροδιαβιβαστών. Περισσότερες πληροφορίες θα αναζητήσετε από ένα διατροφολόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφή