Η Ελλάδα πέρα από φυσικά τοπία σπάνιας ομορφιάς, είναι πλούσια σε πηγές με θεραπευτικές ιδιότητες. Από αρχαιοτάτων χρόνων μάλιστα, οι Έλληνες ασχολήθηκαν με τα ιαματικά λουτρά. Σήμερα, ως επί τω πλείστων ο ιαματικός τουρισμός απευθύνεται σε άτομα τρίτης ηλικίας, ή άτομα με χρόνιες παθήσεις, κατόπιν οδηγιών του θεράποντα ιατρού, συνδυαστικά με τη φαρμακευτική αγωγή που έχει προτείνει. Ο ιαματικός τουρισμός μπορεί να συνδυαστεί πέρα από τα θεραπευτικά οφέλη που προσφέρει, με τις διακοπές ενός ατόμου. Έτσι δύνεται η δυνατότητα στους ασθενείς πέρα από την αντιμετώπιση των παθήσεων τους, να γνωρίζουν νέα μέρη κάθε φορά.
Τα νερά των ιαματικών λουτρών χαρακτηρίζονται ως μεταλλικά, λόγω της χημικής σύστασης (νάτριο, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, ράδιο, σίδηρο, ιώδιο, φώσφορο, θείο, και αέρια όπως: διοξείδιο του άνθρακα, υδρόθειο, άζωτο, οξυγόνο,υδρογόνο), και της θερμοκρασίας τους. Τα μεταλλικά νερά, έχουν διαφορετικό βαθμό οξύτητας και είναι όξινα ή αλκαλικά ή και ουδέτερα, ανάλογα με το συστατικό που υπερισχύει.
Με βάση τη θερμοκρασία του νερού, έχουμε τις ψυχρές μεταλλικές πηγές, και τις θερμοπηγές. Ο όρος θερμαλισμός αναφέρεται στις θεραπευτική χρήση των θερμοπηγών. Γεωγραφικά, οι ιαματικές πηγές, σχετίζονται άμεσα με τις τεκτονικές και ηφαιστειακές στο υπέδαφος της γης. Στην Ελλάδα συναντάμε ιαματικές πηγές σε περιοχές όπως Αιδηψό, Φλώρινα, Βουλιαγμένη, Καμένα Βούρλα, Καβάλα, Λουτράκι, Θεσσαλονίκη, Κω, Ρόδο, Παρανέστι, Άρτα, και Έβρο.
Εντέλει, η ιαματική λουτροθεραπεία είναι μια φυσικοθεραπευτική μέθοδος, που εκμεταλλεύεται τις θεραπευτικές ιδιότητες των μεταλλικών νερών. Εφαρμόζεται εξατομικευμένα ή ομαδικά σε ασθενείς με παθήσεις του δέρματος, του μυοσκελετικού, του κυκλοφορικού, του αναπνευστικού, του νευρικού, του πεπτικού ακόμα και του ουροποιητικού συστήματος. Η θεραπευτική δράση του νερού (υδροθεραπεία), στηρίζεται σε μηχανικούς, θερμικούς, καθώς και χημικούς παράγοντες, με αποτέλεσμα τόσο τη σωματική όσο και τη ψυχική ευεξία του ατόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου